بررسی نظریه های نجات و مبانی مهدویت جلد 2

در زمينه ى فرهنگى نيز غرب نوعى لذت گرايى مادى را رواج مى دهد كه در تحليل نهايى براى بعد معنوى انسان خيلى زيان آور است. به هر روى، سكولاريسم غربى نمى تواند بهترين معيار سنجش براى حقوق بشر باشد، بلكه موجى فرهنگى است كه در آن لذت گرايى، خوش گذرانى و مصرف گرايى مفاهيم سياسى يك زندگى خوب را تشكيل مى دهد، در حالى كه طبيعت انسانى چيزى فراتر از آن است و در شرايطى كه خلأ معنوى و پوچى اخلاقى وجود دارد، دفاع از يك موجود سياسى چندان معنا نمى دهد. خلاصه آن كه فرهنگ ناپارسايى و ثروت اندوزى در آمريكا براى تبديل قدرت اين كشور به نوعى اقتدار معنوى معتبر جهانى زيان آور است.
زيرا چنين فرهنگى تلاش هايى را كه براى گسترش و به انجام رساندن برترى ليبراليسم در جهان صورت مى گيرد پوچ و منافقانه جلوه مى دهد.

برژينسكى با جنبه ى سياسى با نظريه ى برخورد تمدن ها مخالفتى نمى كند، اما به اعتقاد او نكته ى ناديده مانده، عبارت است از درون گسيختگى فرهنگ غربى به مثابه مهم ترين عامل سقوط اقتدار غرب. وى اين علل درونى سقوط غرب را كارى تر از علل بيرونى مى بيند. لذت گرايى مادى، مصرف گرايى، خوش گذرانى، ناپارسايى و ثروت اندوزى كه نابودگر ساحت معنوى انسان است علت اساسى و نطفه ى خود ويرانى فرهنگ غرب است.