تأثير زيارت بر روح زائر - جام معرفت نسخه متنی

تأثير زيارت بر روح زائر

ميليونها زائر در هر سال به مدينه مشرف مي شوند، ليكن شايسته نيست كه پيروان عترت طاهرين (عليهم السلام)، به ويژه ايرانيان به عنوان مردم تنها كشوري كه ولايت اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) شعار رسمي آن است بدون شنيدن سخنان نوراني و حيات بخش پيشوايان خود برگردند. البته آنكه حرف خدا را با دل گرفت با دلهاي زائران سخن مي گويد: (نزل به روح الأمين * علي قلبك لتكون من المنذرين)[1]. اگر زائر تغييري در حال خود احساس كرد بفهمد كه آن ذوات نوراني با او سخن گفته اند و در غير اين صورت بداند كه زيارت او بي روح بوده و چنين زيارتي گرچه بي ثواب نيست ليكن از لحاظ باطن مانند ترك زيارت است، و براي محروم نماندن از چنين فيض عظيمي بايد تا نيل بدان، تضرّع كند. قساوت دل و جمود عين كه ناشي از دنياگرايي است نمي گذارد انسان نور ائمه (عليهم السلام) را احساس كرده حرف آنان را با گوش جان بشنود. منشأ دنياگرايي نيز يا نفس اماره و شيطان درون است يا ابليس و شيطان بيرون. دشمن ظاهري را در جهاد اصغر مي توان با سلاح گرم از پا درآورد، امّا در نبرد با نفس امّاره، كه دشمن باطني است، ناله و جزع و شيونْ انسان را فاتح مي كند: «وسلاحه البكاء»[2]؛ پس كسي كه تضرع نكند در جهاد اكبر پيروز نشده، بدون برگرفتن توشه اي معنوي، از محضر رسول اكرم و خاندان گرامي او (صلوات الله وسلامه عليهم أجمعين) بر مي گردد، حداكثر آن است كه او را به جهنّم نبرند، و مقداري از ثواب بهشتِ محسوسْ بهره او مي‌شود.

مأخذ: صهباي حج، ص 517.

[1] ـ سوره شعراء، آيات 194 ـ 193.

[2] ـ مفاتيح الجنان، دعاي كميل.