مشركان موحد نما - جام معرفت نسخه متنی

مشركان موحد نما

همانطور كه معيار علوّ زيارت، معرفت است، هر زيارتي هم بايد مايه افزايش معرفت زائر باشد؛ از اين رو زائران و پيروان خاندان وحي و رسالت (عليهم السلام) ـ همان گونه كه در متون زيارتي، به ويژه در بخشهاي بلند و نوراني زيارت جامعه كبيره كه درس جامع امام شناسي است آمده ـ نبايد مشعلهاي هدايت خود را با ديگران بسنجند و بايد توجه داشته باشند كه منكران و مخالفان آنان از جنبه هاي فراوان آسيب پذيرند؛ زيرا بسياري از آداب آنها بر خلاف سيره اهل بيت (عليهم السلام) است. آنها درباره زيارت قبور، نماز خواندن نزديك قبور، توسل به اولياي الهي و مانند آن اشكال مي كنند، شيعيان عترت طاهرين (عليهم السلام) هم متأسفانه فقط در مقام دفاع به آن شبهات موهوم پاسخ مي دهند؛ در حالي كه آنان نوعاً در فقه، حنفي و در مسائل كلامي، حنبلي هستند؛ از جمله اينكه قائل به رؤيت خداي سبحان در قيامتند. پس در واقع پيروان واقعي كتاب و سنت بايد بر آنها اشكال كنند كه شما باطناً موحد نيستيد. بايد به آنان گفت: خدا نه در دنيا ديده مي شود و نه در آخرت: (لا تدركه الأبصار وهو يدرك الأبصار)[1]. آنها در مسائل اعتقادي و اصول كلامي بسيار فقير و آسيب پذيرند، ولي چون مظاهر رسمي دين و اماكن مقدسه در چنگال آنهاست: «فإنّ هذا الدّين قد كان أسيراً فى أيدى الأشرار، يُعمل فيه بالهوي وتُطلب به الدنيا»[2]، در آن فضا، گاه فقط امكان دفاع و پاسخ گويي به امثال شبهات مذكور وجود دارد. البته در همه مواردْ لازم است كه مفاهمه بر محور ادب و حُسن برخورد و با حكمت، موعظه و يا جدال احسن باشد. اگر قرآن در اسارت مدعيانِ دروغين نبود و بيان حقايق آن آزاد بود، به آنان گفته مي شد: مگر اين نيست كه خداي سبحان در قرآن كريم، وجود مبارك رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را مجراي فيض خود دانسته و مي گويد: خدا و پيامبر او آنان را غني و توانگر كرد؟: (أغناهم الله ورسوله من فضله)[3]. در حديث است كه امام صادق (سلام الله عليه) پس از صرف غذا فرمود: «الحمد لله ربّ العالمين. اللهم هذا منك ومن رسولك». ابو حنيفه به اين كلام به گمان شرك آلود بودن آن اعتراض كرد. امام صادق در پاسخ فرمود: واي بر تو! خداوند در قرآن فرمود: (وما نقموا إلا أن أغناهم الله ورسوله من فضله)[4] و (ولو أنهم رضوا ما اتاهم الله ورسوله وقالوا حسبنا الله سيؤتينا الله من فضله ورسولُه)[5]. ابو حنيفه عرض كرد: گويا پيش از اين، آيات مذكور را هرگز نخوانده و نشنيده بودم. امام صادق (عليه السلام) فرمود: به يقين آنها را خوانده و شنيده اي، ليكن خداي سبحان درباره تو و امثال تو فرمود: (أم علي قلوب أقفالها)[6] و (كلاّ بل ران علي قلوبهم ما كانوا يكسبون)[7]. [8] بنابراين، همان طور كه ساقي خداست: (والّذي هو يُطعمني ويَسقين)[9] گرچه آب، رفع عطش مي كند، اِغناء هم كار خداست: (وأنّه هو أغني وأقني)[10]0 و رسول خدا مظهر صفت فعل او در اِغناست. همچنين بر اساس آيه شريفه (ولو أنّهم إذ ظلموا أنفسهم جاءوك فاستغفروا الله واستغفر لهم الرّسول لوجدوا الله تواباً رحيماً)[11]، كه در زيارت حضرت رسول (صلي الله عليه و آله و سلم) هم آمده است، شفاعت و وساطت آن حضرت را خداي سبحان تصديق كرد. پس هر كس هر چه دارد از بركت وجود رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بوده، مهمان سفره پر فيض اوست؛ گرچه اصل آن از خداست.

مأخذ: صهباي حج، ص 518.

[1] ـ سوره انعام، آيه 103.

[2] ـ نهج البلاغه، نامه 53، بند 71 ـ 70.

[3] ـ سوره توبه، آيه 74.

[4] ـ همان.

[5] ـ سوره توبه، آيه 59.

[6] ـ سوره محمّدصلي الله عليه و آله و سلم، آيه 24.

[7] ـ سوره مطففين، آيه 14.

[8] ـ بحار، ج 10، ص 216.

[9] ـ سوره شعراء، آيه 79.

[10] ـ سوره نجم، آيه 48.

[11] ـ سوره نساء، آيه 64.