رساله نكاحيه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
و امّا راجع به اشكال دوّم ايشان درباره خانه‌داري نمودن مخدّرات كه به دنبال اشكال بحضرت استاد علامه در تفسير ، به حقير در «ترجمه رساله بديعه» وارد كرده‌اند ، بايد گفت كه آنهم يك جانبه نگريستن و تمام اطراف و جوانب را مطالعه ننمودن است.حقير در «ترجمه رساله بديعه» در صفحات 121 تا 123 در ميزان حدود شركت زنان در جهاد اينطور آورده‌ام: «آنچه گفتيم كه زنان اجازه شركت در انواعي از جهاد را ندارند مراد اينست كه در زد و خورد نمي‌توانند مداخله كنند ، نه اينكه حضورشان در ميدان جنگ و كمك در امور ديگري ، مثل مداواي مجروحين نيز حرام باشد. چنانكه استاد علامه طباطبائي أدام الله ظلّه بدان اشاره فرموده‌اند. [76]
علامه در «تحرير» ميگويد: جائز است زنان را براي استفاده در كارها به ميدان جنگ برد ، ولي بهتر است از زنان بزرگسال انتخاب شوند ؛ و مكروه است زنان جوان را با خود برد. [77]
و در «تذكره» گويد: اگر امام ، بردگان را به اجازه صاحبانشان ، و نيز زنان و كودكان خردسال را با خود ببرد ، جائز است براي تهيّه آب و رساندن آن به سربازان ، و طبخ غذا ، و زخم بندي از آنها كمك گرفت. چنانكه با پيغمبر اكرم صلّي الله عليه و آله و سلّم ، اُمّ سَلَمه و ديگر زنان انصار ميرفتند. ولي ديوانه را نبايد برد كه سودي ندارد. [78]
