لطفا منتظر باشید ...
ميريزند، سنگيني ميكند تا آنكه بميرد. واين سخن خطاست؛ زيرا كه مَوْءُودَة از مادّه وَأَدَ يَئِدُ معتلّ الفاء است. و آن مادّه‌اي كه معناي سنگيني ميدهد، ءَادَهُ يَئُودُه به معناي أثْقَلَهُ ميباشد و آن معتلّالعين است، و اگر از آن مشتقّ شده بود مي‌بايست گفته شود: مَأْوُودَة بر وزن مَعْوُودَة.و از رسول خدا درباره عَزْل پرسش نمودند، فَقَالَ: ذَاكَ الْوَأْدُ الْخَفِيُّ. [18]
«حضرت فرمود: عزل كردن(يعني درهنگام آميزش مرد با زن، مرد نطفه خود را در خارج از رحم بريزد) زنده به گور كردن و كشتن بچّه است، غاية الامر اين قتل و كشتن پنهان است (و مانند قتل بچّه متولّد شده ظاهر نيست).»و نيز در «مجمع» است كه: معني مَوْءُودَة، دختر مدفون در حال حيات است؛ و چون زني آبستن مي‌شد و نزديك زائيدنش مي‌رسيد، در زمين گودالي حفر ميكرد و در بالاي آن مي‌نشست؛ اگر دختر مي‌زائيد آنرا در آن حفره مي‌افكند، و اگر پسر مي‌زائيد آنرا برميداشت و نگهداري مي‌نمود. [19]
شيخ طَنْطاوي گفته است: الْمَوْءُودَةُ: الْمَدْفونَةُ حَيًّا.
و عرب دختران را بواسطه فقر و عار، زنده دفن ميكرد. و مَوْءُودة ميگويند بجهت آنكه آنقدر خاك بر رويش ميريختند تا از سنگيني آن بميرد. [20]
و صَعْصَعَة بن ناجية قوم خود را از اين عمل منع كرد، فلهذا فرزدق كه از آن قبيله است در شعر خود بدان افتخار ميكند كه:
وَ مِنَّا الَّذي مَنَعَ الْوائِدَاتِ
وَ أحْيَا الْوَئيدَ فَلَمْ توأَدِ [21]
وَ أحْيَا الْوَئيدَ فَلَمْ توأَدِ [21]
وَ أحْيَا الْوَئيدَ فَلَمْ توأَدِ [21]
در زمين زنده نرفت و سالم بماند.»
