رساله نكاحيه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
اوّل آنكه آنها گاو را محترم مي‌شمارند و آنرا نمي‌كشند و از گوشت آن تغذيه نمي‌نمايند و خود اين گاوهاي محترم مصرف دارند، خوراك و آذوقه ميخواهند. و همچنين موش را نمي‌كشند و موشهاي بسيار بطور آزاد رفت و آمد دارند و غذاي سكنه را نابود مي‌سازند.در كتاب «جامعه شناسي عقب ماندگي» دكتر أحمد زرفروشان در ص 3 آورده است:«در سال 1966 در كشور هندوستان كه مردم از بي‌غذائي در عذابند در حدود 6 / 1 ميليارد موش وجود داشت كه هر يك از آنها در سال 10 پوند [122] غذا را از بين ميبرد، ولي دولت جرأت نميكرد و نميكند كه آنها را از بين ببرد زيرا كه يك عقيده ناشي از ساختار مذهبي، از موشها حمايت و محافظت مينمايد. در اين كشور همچنين 80 ميليون گاو بسر ميبرد كه نه از شير آنها و نه از گوشت آنها استفاده نمي‌شود ؛ حتّي بهنگام قحطي هم نمي‌توان از گوشت آنها استفاده كرد.»دوّم آنكه هندوها داراي عقيده مذهبي خاصّي ميباشند كه فقر و گرسنگي را مستقيماً از قضا و قدر ميدانند و هيچگونه اختيار و تحرّك را در آن دخيل نمي‌دانند، و بنابراين روي تعصّب و تقرّب به آلهه بدين قضاي وارد از ناحيه او شكيبا هستند. و براين اساس نيز هيچگونه اعتراض و ايرادي در برابر اغنيا و ثروتمندان ندارند ؛ و چون غنا و تمكّن ايشان را نيز از ناحيه آلهه ميدانند در مقابل اغنيا يك نوع خضوع نفس و تمكين باطني درخود اشعار مينمايند.سوّم آنكه كشور هندوستان‌غارت شده دست استعمارانگلستان است، و از كشور غارت شده چه توقّع ميتوان داشت ؟ گويند: وقتي گاندي به انگلستان رفت گفت: من در حيرتم كه چگونه اين مملكت در زير آب فرو نرفته است ؟! گفتند: مگر بايد اين جزيره زير آب فرو رود ؟!
