رساله نكاحيه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
اگر زن سبب اين أمر باشد بايد بيست دينار را به مرد بدهد، و اگر مرد باشد بايد به زن بپردازد، و اگر زن و مرد هردو سبب شده باشند، بايد به جدّ و جدّه و برادران و خواهرانِ اين نطفه (كه مبدأ آفرينش طفل است) بدهند.و اگر نطفه بصورت عَلَقَه در آيد، ديه آن چهل دينار است. چنانچه زماني بر نطفه بگذرد تا بصورت خون بسته در آيد، آنرا علقه گويند كه در اثر تبدّل و تحوّل آن حاصل ميشود.و اگر علقه بصورت مُضْغَه درآيد، ديه آن شصت دينار است. چنانچه زماني بر علقه بگذرد تا بصورت گوشتي بقدر يك لقمه‌اي كه ميخورند و ميجوند درآيد، آنرا مضغه نامند كه در أثر تحوّل علقه پيدا ميشود.و اگر مضغه بصورت استخوان درآيد، يعني ابتداي تكوّن و خلقت استخوان از اين مادّه، ديه آن هشتاد دينار است كه در أثر تحوّل مضغه حاصل ميگردد.و اگر خلقت جنين كامل شود، و گوشت روي استخوانها برويد و اعضاء و جوارحش تامّ و تمام گردد، ليكن هنوز روح در آن دميده نشده باشد، ديه آن صد دينار است؛ خواه جنين پسر باشد خواه دختر.و مستند و دليل اين تفصيل، أخبار بسياري است از جمله صحيحه محمّد بن مُسلِم از حضرت باقر عليه السّلام.و البتّه در اين موضوع روايات ديگري هم از جمله روايت أبوبصير از حضرت صادق عليه السّلام وارد شده‌است كه دلالت دارد بر آنكه: در سقطِ جنين به هر كيفيّت كه باشد، بايد يك غُرَّة [24] ديه بدهند؛ خواه آن غرّه غلام باشد و يا كنيز، كه سالم باشد و پير نباشد و از هفت سال نيز كمتر نداشته باشد. وليكن روايت اوّل، هم سندش صحيحتر و هم شهرت فتوائي بر طبق آن بيشتر است.
