رساله نكاحيه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

رساله نكاحيه - نسخه متنی

سيد محمدحسين حسيني طهراني؛ اشراف: موسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

وَ لامُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَهِ: و حقّاً آنها را امر ميكنم‌ تا خلقت‌ خدا را تغيير دهند از آن‌ وجهي‌ كه‌ خداوند بر آن‌ وجه‌ آفريده‌ است‌ از جهت‌ صورت‌ و از
جهت‌ صفت‌، و در آن‌ مندرج‌ مي‌باشد آنچه‌ گفته‌ شده‌ است‌ از بيرون‌ آوردن‌ تخم‌ چشم‌ شتر نر‌، و أخته‌ كردن‌ غلامان‌ و بردگان‌، و خال‌ كوبيدن‌ در بدن‌ با سوزن‌ رنگين‌ شده‌ به‌ نيل‌، و سائيدن‌ و تيز و نازك‌ نمودن‌ دندانها را با سوهان‌، و لواط‌ كردن‌ مردان‌ با مردان‌، و مساحقه‌ نمودن‌ زنان‌ با زنان‌، و مانند اين امور و عبادت‌ خورشيد و ماه‌، و تغيير فطرت‌ خداوند كه‌ اسلام‌ مي‌باشد، و استعمال‌ جوارح‌ و قُوا را در آنچه‌ كه‌ براي‌ نفس‌ انساني‌ موجب‌ كمال‌ نمي‌گردد و موجب‌ تقرّب‌ به‌ سوي‌ خدا نمي‌شود.

و عموم‌ لفظ‌ اقتضا مي‌كند كه‌ مطلقاً اخته‌ كردن‌ را منع‌ كند وليكن‌ فقهاء در مورد بهائم‌ بجهت‌ نيازمندي‌ بدان‌ ترخيص‌ داده‌اند.» [139]

و حضرت‌ اُستادنا العلامه آية‌ الله‌ الفهّامَة‌ أعلي‌ الله‌ مقامَه‌، در تفسير فرموده‌اند:

« قَوْلُهُ تَعالَي‌: لَعَنَهُ اللَهُ «خداوند، شيطان‌ را لعنت‌ كرده‌است‌» لعنت‌ عبارت‌ است‌ از دور كردن‌ از رحمت‌ و اين‌ وصف‌ ثانوي‌ مي‌باشد كه‌ خداوند شيطان‌ را بدان‌ توصيف‌ نموده‌ است‌، و به‌ منزله‌ تعليل‌ براي‌ وصف‌ نخستين‌ است‌ كه‌ مَرِيدًا بوده‌ باشد (شَيْطَـنًا مَّرِيدًا يعني‌ شيطان‌ سركش‌ و متجاوز).

قَوْلُهُ تَعالَي‌: وَ قَالَ لأتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا «من‌ از بندگان‌ تو يك‌ نصيب‌ معيّني‌ براي‌ خودم‌ برداشت‌ مي‌نمايم‌» گويا اشاره‌ باشد به‌ آنچه‌ را كه‌ خداوند از قول‌ او حكايت‌ نموده‌ است‌ كه‌: فَبِعِزَّتِكَ لأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ( [ ذيل‌ آيه‌ 82 و ] آيه‌ 83 از سوره‌ 38: ص‌) «پس‌ سوگند به‌ مقام‌ عزّتت‌ كه‌ تمامي‌ آدميان‌ را إغواء مي‌كنم‌ مگر بندگاني‌ از ايشان‌ كه‌ به‌ مقام‌ خلوص‌ رسيده‌ باشند».

/ 298