زينهار اى يار گلرخ زينهار لاله ى خود رويم از فرقت مكن چون شكوفه گرد بدعهدى مگرد چون بنفشه خفته ام در خدمتت زان كه جانها را فراقت چون سمن باش با من تازه چون شاه اسپرم از سر لطف و ظريفى خوش بزى همچو سيسنبر بپژمردم ز غم چون نخوردم باده ى وصلت چو گل اى هميشه تازه و تر همچو سرو حوضها كن گلبنان را از عرق زان كه از بهر سنايى هر زمانبلبل و قمرى همى گويند خوش بلبل و قمرى همى گويند خوش
بى گنه بر من مكن تيزى چو خار حجره ى من ز اشك خون چون لاله زار تا مگر باقى بمانى چون چنار پس مدارم چون بنفشه سوگوار يك دو هفته بيش ندهد زينهار تا نگردم همچو خيرى دلفگار همچو سوسن تازه يى آزاده وار يك ره از ابر وفا بر من ببار همچو نرگس پس مدارم در خمار اشكم از هجران مكن چون گل انار تا چو نيلوفر در او گيرم قرار بر فراز سرو و طرف جويبارزينهار اى يار گلرخ زينهار زينهار اى يار گلرخ زينهار
لطفا منتظر باشید ...
