مرا عشقت بناميزد بدانسان پروريد اى جان نترسم زاتشين مفرش كه با عشق تو اى مهوش ز عشقت شكر دارم من كه لاغر كردم از وى تن نبردى دل ز كس هرگز كه خود دلهاى ما از تو چو خوابست آتش هجرت كه هر ديده كشيد اى بت دلم در چاكرى عشقت كمر بستست تو گويى ازين يك نوع دلشادم كه با عشق تو همزادم چو با عشق بتان زايد سنايى كى چنين گويد
چو با عشق بتان زايد سنايى كى چنين گويد
كه با ياد تو در دوزخ توانم آرميد اى جان مرا صد بار ديد آتش كه روى اندر كشيد اى جان كه دى زان لاغرى دشمن مرا با تو نديد اى جان چو بويى يافت از عشقت ز شادى بر پريد اى جان چو آبست آتش عشقت كه هر تن را رسيد اى جان كه ايزد جز پى عشقت مرا خود نافريد اى جان كه تا اين ديده بگشادم دلم عشقت گزيد اى جان مرا ناگاه عشق تو بر آتش خوابنيد اى جان
مرا ناگاه عشق تو بر آتش خوابنيد اى جان