اى رخ تو بهار و گلشن من راست چون زلف تو بود تاريك همچو خورشيد و ماه در تابد دست تو طوق گردن دگرى ماه را راه گم شود بر چرخ گر تو يك ره جمال بنمايى خاك پايت برم چو سرمه به كار رنجه كن پاى خويش و كوته كن رادمرى كنى به در نبرى چون درآيى ز در توام به زمانتا سنايى ترا همى گويد تا سنايى ترا همى گويد
همچو جانست عشق در تن من بى رخ تو جهان روشن من عشق تو هر شبى ز روزن من عشق تو طوق گردن من هر شبى از خروش و شيون من برزند بابهشت برزن من گر چه دادى به باد خرمن من دست جور و بلا ز دامن من بنهى بار خلق بر تن من بردمد لاله زار و سوسن مناى رخ تو بهار و گلشن من اى رخ تو بهار و گلشن من
لطفا منتظر باشید ...
