لطفا منتظر باشید ...
از روايات شيعه اگر بيشتر نباشد كمتر نيست . كتابهايي را كه در اين زمينه نوشته شده است مطالعه بكنيد مي بينيد همين طور است . در همين سالهايي كه ما در قم بوديم ، دو كتاب در اين زمينه تأليف شد . يكي را مرحوم آية الله صدر ( اعلي الله مقامه ) البته به زبان عربي نوشته اند به نام " المهدي " و خيال مي كنم چاپ هم شده باشد . در آن كتاب ، ايشان هر چه روايت نقل كرده اند ، همه ، روايات اهل تسنن است .وقتي انسان مطالعه مي كند مي بيند كه مسئله مهدي موعود در روايات اهل تسنن از روايات شيعه بيشتر هست و كمتر نيست . كتاب ديگري كه خوشبختانه به زبان فارسي است ، به امر مرحوم آية الله آقاي بروجردي تهيه شده به نام " منتخب الاثر " ، كه يكي از فضلاي حوزه علميه قم كه الان هم در قم هستند
به نام آقاي آقا ميرزا لطف الله صافي از فضلاي مبرز قم ( گلپايگاني ) تحت رهنمايي مرحوم آية الله بروجردي [ اين كتاب را تأليف كردند ] ، يعني ايشان دستور كلي اين كتاب را دادند و طرح و شكل و رسم كتاب را تعيين كردند و بعد اين مرد فاضل رفت دنبالش و اين كتاب را نوشت .اين كتاب را هم مطالعه كنيد مي بينيد روايات زيادي در اين زمينه هست بالاخص از اهل تسنن ، به مضامين و تعبيرات مختلف . باز من به جنبه روايتي اين بحث كار ندارم ، همين طوري كه به جنبه آياتش كار زيادي ندارم ، من از يك جنبه ديگري مي خواهم مسئله موعود اسلام را بحث بكنم و
آن اينكه : اين مسئله روي تاريخ اسلام چه اثري گذاشته است ؟ وقتي كه ما تاريخ اسلام را مطالعه مي كنيم ، مي بينيم گذشته از رواياتي كه در اين زمينه از پيغمبر اكرم يا اميرالمؤمنين وارد شده است ، اساسا از همان نيمه دوم قرن اول ، اخبار مربوط به مهدي موعود منشأ حوادثي در تاريخ اسلام شده است
. چون چنين نويدي و چنين گفته اي در كلمات پيغمبر اكرم بوده است احيانا از آن ، سؤ استفاده هايي شده است ، و اين خود دليل بر اين است كه چنين خبري در ميان مسلمين از زبان پيغمبرشان پخش و منتشر بوده است ، و اگر نبود ، آن سؤ استفاده ها نمي شد .
بيان علي عليه السلام
قبل از اينكه اولين حادثه تاريخي در اين زمينه را عرض بكنم ، جمله هايي از اميرالمؤمنين علي عليه السلام را - كه در نهج البلاغه است و من از مرحوم آية الله العظمي بروجردي شنيدم كه اين جمله ها متواتر است يعني تنها در نهج البلاغه نيست و سندهاي متواتر دارد - نقل مي كنم. اميرالمؤمنين در آن مصاحبه اي كه با كميل بن زياد نخعي كرده است [ مطالبي در اين باب بيان نموده است ] كه كميل مي گويد شبي بود ، علي ( ع ) دست مرا گرفت ، ( ظاهرا در كوفه بوده است ) مرا با خودش برد به صحرا ، فلما اصحر تنفس الصعداء ( 1 ) به صحرا كه رسيديم يك نفس خيلي عميقي ، يك آهي از آن بن دل بر كشيد و
. 1 نهج البلاغه ، حكمت . 147
