ماهيت قيام مهدي ( ع )
برخي حوادث در دنيا وقتي كه واقع مي شود تنها جنبه انفجار دارد ، مثل اينكه يك دمل در بدن شما پيدا مي شود ، اين دمل بايد برسد به حدي كه يكدفعه منفجر بشود . بنابراين هر كاري كه جلوي انفجار اين دمل را بگيرد كار بدي است، اگر هم مي خواهيد دوا روي آن بگذاريد بايد يك دوايي بگذاريد كه اين دمل زودتر منفجر بشود . بعضي از فلسفه ها هم كه برخي از سيستمهاي اجتماعي و سياسي را مي پسندند ، طرفدار انقلاب به معني انفجارند . به عقيده آنها هر چيزي كه جلوي انفجار را بگيرد بد است
و لهذا مي بينيد بعضي از روشها و سيستمهاي اجتماعي به طور كلي با اصلاحات اجتماعي مخالفند ، مي گويند :اين اصلاحات چيست كه شما مي كنيد ؟ بگذاريد اصلاح نباشد ، بگذاريد هي مفاسد زياد بشود ، عقده ها و كينه ها زياد بشود ، ناراحتي و ظلم بيشتر بشود
، كارها پريشانتر بشود ، هي پريشاني و پريشاني تا يكمرتبه از بن زير و رو بشود و انقلاب صورت گيرد . فقه ما در اينجا وضع روشني دارد . آيا ما مسلمانان راجع به ظهور حضرت حجت بايد اينجور فكر كنيم ؟ بايد بگوئيم :بگذاريد معصيت و گناه زياد بشود ،
بگذاريد اوضاع پريشانتر گردد ، پس امر به معروف و نهي از منكر نكنيم ، بچه هامان را تربيت نكنيم ، بلكه خودمان هم براي اينكه در ظهور حضرت حجت سهيم باشيم العياذ بالله نماز نخوانيم ، روزه نگيريم ، هيچ وظيفه اي را انجام
ندهيم ، ديگران را هم تشويق كنيم كه نماز را رها كنيد ، روزه را رها كنيد ، زكات را رها كنيد ، حج را رها كنيد ، بگذاريد همه اينها از بين برود تا مقدمات ظهور فراهم بشود ؟ خير ، اين بدون شك بر خلاف يك اصل قطعي اسلامي است
، يعني به انتظار ظهور حضرت حجت ، هيچ تكليفي از ما ساقط نمي شود ، نه تكليف فردي و نه تكليف اجتماعي شما در شيعه - كه اساسا اين اعتقاد از يك نظر اختصاص به دنياي تشيع دارد - تا چه رسد به اهل تسنن ، يك عالم پيدا نمي كنيد
كه بگويد انتظار ظهور حضرت حجت يك تكليف كوچك را از ما ساقط مي كند .هيچ تكليفي را از ما ساقط نمي كند . اين يك نوع [ تفسير از ظهور حضرت حجت ] است . نوع ديگر اين است كه صحبت رسيده شدن است نه صحبت انفجار ، مثل يك ميوه در صراط تكامل است
. ميوه موقعي دارد چنانكه دمل هم موقعي دارد . ولي دمل يك موقعي دارد براي اينكه منفجر بشود اما ميوه يك موقعي دارد كه بايد برسد ، يعني سير تكاملي خودش را طي كند و برسد به مرحله اي كه بايد چيده شود .مسئله ظهور حضرت حجت بيش از آنكه شباهت داشته باشد
به انفجار يك دمل ، شباهت دارد به رسيدن يك ميوه ، يعني اگر ايشان تاكنون ظهور نكرده اند ، نه فقط به خاطر اين است كه گناه كم شده است ، بلكه همچنين هنوز دنيا به آن مرحله از قابليت نرسيده است ، و لهذا شما در روايات شيعه زياد مي بينيد
كه هر وقت آن اقليت سيصد و سيزده نفر پيدا شد ، امام ظهور مي كند . هنوز همان اقليت سيصد و سيزده نفر - يا كمتر يا بيشتر - وجود ندارد ، يعني زمان بايد آنقدر جلو برود كه از يك نظر هر اندازه فاسد بشود ، از نظر ديگر آنهايي كه مي خواهند