دشمنان غدير در روز قيامت - چهارده قرن با غدیر نسخه متنی

دشمنان غدير در روز قيامت

[ بحارالانوار: ج 6 ص 53. ]

در حديثى حضرت امام كاظم عليه السلام توطئه هاى منافقين در غدير را بيان كردند و
اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است:

آنگاه كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجرين و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو بزرگوار را به قتل برسانند. خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيله گرند و شما را مسخره مى كنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به جزاى استهزايى كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد.

روز قيامت كه مى شود از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مى بينند. مؤمنين آن منافقين را به اسم صدا مى زنند و به آنان مى گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل مانده ايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنم خود را بسوى بهشت مى كشانند و در همان حال مأمورين عذاب خود را به آنان مى رسانند و با عمودها و تازيانه هاى خود بر آنان مى زنند. وقتى نزديك درهاى بهشت مى رسند مى بينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى شوند، و مؤمنين از ديدن اين منظره مى خندند و آنان را مسخره مى كنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: ''فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون''.

اتمام حجت امام رضا با غدير

عقلهاى مردم كجا و مقام بلند امامت

[ غيبت نعمانى: ص 218 ح 6. ]

در فاصله ى تبعيد امام رضا عليه السلام به خراسان زمينه هاى بسيار مناسبى براى تبيين معناى غدير پيش آمد كه از نمونه هاى بارز آن در روزهاى اول ورود حضرت بود.
عبدالعزيز مى گويد: در روزهاى اول ورود حضرت به شهر مرو، در روز جمعه مردم در مسجد جامع شهر جمع شده بودند و درباره ى مسئله ى امامت و اختلافاتى كه درباره ى آن مطرح است سخن مى گفتند. من خدمت آقايم امام رضا عليه السلام رفتم و اين بحثهاى مسجد را به حضرت گزارش دادم. حضرت تبسمى كرد و فرمود:

اين مردم نمى دانند و در آرائى كه مى گويند مورد مكر و حيله قرار گرفته اند. خداوند تبارك و تعالى پيامبرش را از اين جهان نبُرد مگر بعد از آنكه دين را برايش كامل فرمود. از يك سو قرآن را بر او نازل كرد... و از سوى ديگر در حجة الوداع كه آخر عمر او بود اين آيه را فرستاد كه ''اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا''. مسئله ى امامت كمال دين است؛ پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از اين جهان نرفت مگر آنكه براى امتش معارف دينشان را روشن ساخت و راهشان را مشخص فرمود و آنان را به قول حق سپرد و على عليه السلام را عَلَم و امام براى آنان منصوب فرمود، و هرچه امت بدان نياز دارند بيان فرمود. هر كس گمان كند كه خداوند دينش را كامل نكرده او كتاب خدا را رد نموده و به آن كافر است...

انتخاب امام بدست مردم و عقلهاى مردم كجا و مقام بلند امامت!؟ كجا مى توان صاحب چنين مقامى را پيدا كرد؟... مى خواهند امامت را با عقلهاى حيران و بى ثمر و ناقص، و رأيهاى گمراه برپا كنند... انتخاب خدا و پيامبر و اهل بيتش را كنار گذارده و به انتخاب خود روى آورده اند، در حاليكه قرآن ندا داده است: ''پروردگارت آنچه بخداهد خلق مى كند و انتخاب مى نمايد، براى مردم حق انتخاب و اختيارى نيست...'' و همچنين فرموده: ''وقتى خدا و رسولش در مسئله اى حكم كنند براى هيچ زن و مرد مسلمانى حق اختيار نمى ماند''...

روايت غدير به نقل از همه امامان

[ اثبات الهداة:ج 2 ص 103 ح 425. ]

يكى از خصوصيات زمان امام رضا عليه السلام شرايط سخت تقيه بود، و لذا امام عليه السلام بسيارى از روايات را با ذكر سند از پدرانشان نقل مى كردند. از جمله حديث غدير را حضرت از پدرشان حضرت موسى بن جعفر از امام صادق از امام باقر از امام سجاد از امام حسين از اميرالمؤمنين عليهم السلام از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نقل كردند كه فرمود: ''من كنت
مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله''.