قرآن موافق با غدير، غدير موافق با قرآن
[ بحارالانوار: ج 2 ص 226 ح 3. ]اهل اهواز خدمت امام هادى عليه السلام نامه اى نوشتند و طى آن سؤالاتى مطرح كردند. حضرت در جواب آنان نامه اى نوشتند و پاسخ سؤالاتشان را دادند و از جمله فرمودند:صحيح ترين خبرى كه اثبات آن از قرآن شناخته شده حديث ثقلين است كه نقل آن از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مورد اتفاق است. ما اين آيه را به صراحت در قرآن مى يابيم كه مى فرمايد: ''انما وليكم اللَّه و رسوله و الذين آمنوا...''، و روايات متفق است كه اين آيه درباره ى اميرالمؤمنين عليه السلام است كه انگشتر خود را در حال ركوع صدقه داد و خدا از اين عمل او قدردانى فرمود و اين آيه را درباره اش نازل نمود.
بعد مى بينيم كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله او را از اصحابش جدا كرد و اين عبارت را فرمود: ''من كنت مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه''. از اين ارتباط مى فهميم كه قرآن به درستى اين اخبار و حقانيت اين شواهد گواهى مى دهد. لذا است كه امت بايد بدان اقرار كنند چرا كه با قرآن موافق است و قرآن با آنها موافق است. اينجاست كه پيروى از چنين احاديثى واجب مى شود و جز اهل عناد و فساد نمى توانند از آن سرپيچى كنند.
اتمام حجت امام حسن عسكرى با غدير
منت خداوند بر مردم با غدير
[ بحارالانوار: ج 50 ص 321. ]اسحاق بن اسماعيل از نيشابور براى امام عسكرى عليه السلام نامه اى نوشت و مسائلى را مطرح كرد. آنحضرت نامه اى را توسط نماينده ى خود براى او فرستادند كه يكى از فرازهاى آن چنين است:
آنگاه كه خداوند با بپاداشتن اولياء بعد از پيامبرش بر شما منت گذاشت خطاب به پيامبرش فرمود: ''اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام ديناً''.