يحيى: كوثرى از مِىِ غدير خم - چهارده قرن با غدیر نسخه متنی

ساقى اى قدت طوبى، اى لبت كوثر
آور از غدير خم، خم خُمَم مِىِ كوثر
باده در غديرم ده، از غدير خم، خم خم
مى ز خم وصلم ده، تا كف آورم بر لب
خم دل كنم دجله، دجله را كنم دريا

اى نگار روحانى، خيز و پرده بالا زن
تا ز خود شوى بيرون، زين شراب روحانى
كان صنم كه ازعشاق،برده عقل وهوش آمد
در جبين جان پاك، نور كبريا دارد

وانگه از غدير خم، باده ى تولاّ زن
وان مبشّررحمت،بازدرخروش آمد
در خريطه ى تجريد، گوهر وفا دارد
در تجلى ادراك جلوه ى خدا دارد

صبح سعادت دميد، عيد ولايت رسيد
از كرمش بر گدا، داد همى جان فزا
گفت بخور زين هلا، كز خُم جنت رسيد