غدير در دعاها و زيارات - چهارده قرن با غدیر نسخه متنی

غدير در دعاها و زيارات

آرزوى هر شيعه است كه اى كاش زمان به عقب برمى گشت و در غدير حاضر بود و با مولايش دست بيعت مى داد و به آنحضرت تبريك مى گفت. اى كاش اميرالمؤمنين عليه السلام اكنون زنده بود، و هر ساله در روز غدير به حضورش شرفياب مى شديم و با او تجديد بيعت مى كرديم و بار ديگر به او تهنيت مى گفتيم.

تحقق اين آرزو چندان مشكل نيست. زيارت اميرالمؤمنين عليه السلام در نجف اشرف و حضور در حرم مطهر آنحضرت و عرض ادب به ساحت قدس او و سخن گفتن با او از صميم جان و باز گفتن اين آرزوى قلبى در پيشگاهش از نظر شيعه، تجديد بيعت حقيقى و تبريك و تهنيت واقعى است. سلام غدير به آن دوم شخصيت عالم وجود كه صداى ما را مى شنود و پاسخ ما را مى دهد در حكم حضور در بيابان غدير و بيعت با دست مبارك اوست.

امام صادق و امام رضا عليهماالسلام سفارش اكيد فرموده اند [ عوالم: ج 3:15 ص 220. ] كه تا حد امكان در روز
غدير كنار قبر اميرالمؤمنين عليه السلام حاضر باشيم و اين يادبود عظيم را در حرم صاحب غدير بپا كنيم. حتى اگر نمى توانيم در حرم او حاضر شويم در هر جايى كه باشيم كافى است به سوى مزار با صفايش اشاره كنيم و به او سلامى دهيم و قلب خود را در حرم او حاضر كنيم و با مولايمان سخن بگوييم، كه او سلام ما را سلامى گرم مى دهد و دست بيعت ما را با دستان يداللهى خويش مى فشارد.

اين يادبود سالانه، تجديد خاطره ى غدير و بيعت مجدد با صاحب آن است، و از زمان ائمه عليهم السلام تا كنون همواره برگزار شده است. سالانه هزاران نفر در شب و روز غدير در حرم اميرالمؤمنين عليه السلام حضور يافته اند و بند رقّيت او را بدست مباركش زينت گردن خود ساخته اند و به صاحب اختيارى مطلق او بر همه ى هستى شان افتخار نموده اند، و اين را بعنوان بيعت با فرزندش حضرت قائم آل محمد عجل اللَّه فرجه تلقى نموده اند.

امام هادى عليه السلام- در سالى كه معتصم عباسى آنحضرت را از مدينه به سامرا تبعيد كرد- در روز غدير به نجف آمدند و در حرم جدشان اميرالمؤمنين عليه السلام حضور يافتند و زيارت مف صلى خطاب به آنحضرت انشا فرمودند. [ بحارالانوار: ج 97 ص 360. ] اين زيارت دوره ى كامل عقايد شيعه درباره ى ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و فضايل و سوابق و محنتهاى آنحضرت را بيان مى كند. در اينجا جملاتى از اين زيارت را كه تجديد عهدى با عقايد ريشه دارمان است و نيز برخى دعاها كه در آن مسئله ى غدير مطرح شده است مى آوريم:

در دعاى ندبه: امامت پايان نبوت

فَلَمَّا انْقَضَتْ أَيَّامُهُ أَقامَ وَلِيَّهُ عَلِىَّ بْنَ أَبي طالِبٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِما وَ آلِهِما هادِياً إِذْ كانَ هُوَ الْمُنْذِرُ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ، فَقالَ وَ الْمَلَأُ أَمامَهُ: مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ، أَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.
آنگاه كه دوران رسالت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله سرآمد ولىّ خود على بن ابى طالب عليه السلام را بعنوان هدايتگر مردم منصوب نمود، چرا كه او ترساننده ى مردم بود و هر قومى هدايتگرى مى خواهد. لذا در حاليكه مردم در برابر او بودند فرمود: 'هركس من صاحب اختيار او هستم على صاحب اختيار اوست. خدايا دوست بدار هر كس او را دوست بدارد و دشمن بدار هركس او را دشمن بدارد و يارى كن هركس او را يارى كند و خوار كن هركس او را خوار كند.

در دعاى عديله: ايمان به صاحب غدير

آمَنَّا بِوَصِيِّهِ الَّذي نَصَبَهُ يَوْمَ الْغَديرِ وَ أَشارَ بِقَوْلِهِ 'هذا عَلِيٌّ' إِلَيْهِ.

ما ايمان مى آوريم به جانشين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كه او را در روز غدير منصوب كرد و با كلمه ى 'اين على' به او اشاره كرد.

قسمتى از زيارت غدير: اطاعت و ولايت تو را واجب كرد

السَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ وَمَوْلَى الْمُؤْمِنينَ.

السَّلامُ عَلَيْكَ يا دينَ اللَّهِ الْقَويمَ وَصِراطَهُ الْمُسْتَقيمَ.

أَشْهَدُ أَنَّكَ أَخُو رَسُولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله... وَأَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنِ اللَّهِ ما أَنْزَلَهُ فيكَ، فَصَدَعَ بِأَمْرِهِ وَأَوْجَبَ عَلى أُمَّتِهِ فَرْضَ طاعَتِكَ وَوِلايَتِكَ وَعَقَدَ عَلَيْهِمُ الْبَيْعَةَ لَكَ وَجَعَلَكَ أَوْلى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَما جَعَلَهُ اللَّهُ كَذلِكَ. ثُمَّ أَشْهَدَ اللَّهَ تَعالى عَلَيْهِمْ فَقالَ: أَلَسْتُ قَدْ بَلَّغْتُ؟ فَقالُوا: اللَّهُمَّ بَلى. فَقالَ: اللَّهُمَّ اشْهَدْ وَكَفى بِكَ شَهيداً وَ حاكِماً بَيْنَ الْعِبادِ. فَلَعَنَ اللَّهُ جاحِدَ وِلايَتِكَ بَعْدَ الإِقْرارِ وَناكِثَ عَهْدِكَ بَعْدَ الْميثاقِ.

سلام بر تو اى صاحب اختيار من و صاحب اختيار مؤمنين.

سلام بر تو اى دين محكم خداوند و راه مستقيم او.

شهادت مى دهم كه تو برادر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هستى... و آنحضرت از طرف خداوند آنچه درباره ى تو نازل كرده بود رسانيد و دستور خدا را به اجرا در آورد و وجوب اطاعت تو و ولايتت را بر مردم واجب كرد، و براى تو از آنان بيعت گرفت و تو را نسبت به مؤمنين صاحب اختيارتر از خودشان قرار داد همانطور كه خداوند به آنحضرت چنين مقامى داده بود.
سپس خداى تعالى را بر آنان شاهد گرفت و فرمود: آيا من به شما رساندم؟ گفتند:آرى بخدا قسم.

عرض كرد: خدايا شاهد باش و تو بعنوان شاهد و حاكم بين بندگان كفايت مى كنى. خداوند منكر ولايت تو را بعد از اقرار و شكننده ى عهد تو را بعد از پيمان لعنت كند.