معبود يا محراب عبادت
مسئله ثنويت كه در فصلهاي پيش درباره آن سخن گفته شد ، مربوط است به كيفيت توجيه بشر از هستي و جهان و آفرينش . فكر ثنوي در مقابل فكر توحيدي است ، اعم از توحيد ذاتي و توحيد افعالي . تعظيم و تقديس آتش ربطي به توجيه كلي جهان هستي ندارد و با مسئله توحيد ذاتي يا افعالي مربوط نيست . اين مسئله به توحيد در عبادت مربوط مي شود . صورت بحث اين است كه قطع نظر از مسئله توحيد ذاتي و افعالي و قطع نظر از اينكه زردشتيان از نظر توجيه جهان ، ثنوي بوده يا نبوده اند ، از نظر پرستش چه وضعي داشته اند ؟ فرضا از نظر توجيه جهان و هستي يعني از نظر توحيد در ذات و در خالقيت موحد بوده اند آيا از نظر عمل ، يعني از نظر عكس العمل پرستشي بشر در مقابل پديد آورنده هستي ، روشي توحيد آميز داشته اند يا شرك آميز ؟ توحيد ذاتي و توحيد در خالقيت مستلزم توحيد در عبادت نيست ، اعراب جاهليت از آن نظر غالبا موحد بودند و لئن سئلتهم من خلق السموات و الارض ليقولن الله ( 1 ) اگر از آنها پرسيده شود آفريننده آسمانها و زمين كيست خواهند گفت : خدا . آنها بتها را خالق و آفريننده نمي دانستند بلكه معبود مي دانستند .غالب بت پرستان جهان چنين بوده اند . عليهذا فرضا آيين زردشتي را از نظر توحيد ذاتي و افعالي ، آييني توحيدي بدانيم كافي نيست كه از نظر عبادت و پرستش نيز توحيدي بدانيم . عبادت زردشتيان از قديم الايام در آتشكده و در پيشگاه آتش بوده است . ماهيت اين عمل چيست ؟ آيا اينها واقعا اهورامزدا را در حضور آتش مي پرستند ، يا خود آتش را ؟ همچنانكه عرب جاهليت در عين اينكه مي گفت هؤلاء شفعاؤنا عند الله ( 2 ) اينها شفيعان و وسائط ما در نزد خدا هستند ، اقرار داشت كه آنها را مي پرستند : " ما نعبدهم الا ليقربونا الي الله زلفي " ( 3 ) ما اينها را نمي پرستيم جز براي اينكه ما را به خداوند متعال نزديك كنند . آقاي دكتر معين مي گويد : . . . زرتشتيان را نظر به همين تقديس آتش ، ايرانيان مسلمان آتش پرست و آذرپرست خوانده اند ، در صورتي كه آتش به منزله خداي ويژه يا رب النوع مستقل نبوده است ، چنانكه در ميان آريائيان پيش از ظهور زردشت بوده ، بلكه همان گونه كه كعبه مورد ستايش مسلمانان1. سوره لقمان ، آيه . 25 2. سوره يونس ، آيه . 18 3. سوره زمر ، آيه . 3