حلال و حرام، واجبات و محرمات - اسرار غدیر نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسرار غدیر - نسخه متنی

محمدباقر انصاری زنجانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


حلال و حرام، واجبات و محرمات

اى مردم، حج و عمره از شعائر الهى هستند، "خداوند مى فرمايد:" [ داخل پرانتز به خاطر ربط نداشتن ضمير 'بهما' در آن به حج و عمره و رجوع آن به صفا و مروه آورده شده است. ] 'فمن حج البيت او اعتمر فلا جناح عليه ان يطوف بهما' تا آخر آيه، [ سوره ى بقره: آيه ى 158. ] 'پس هر كس به خانه ى خدا به عنوان حج يا عمره بيايد براى او اشكالى نيست كه بر صفا و مروه بسيار طواف كند'. اى مردم، به حج خانه ى خدا برويد. هيچ خاندانى به خانه ى خدا وارد نمى شوند مگر آنكه مستغنى مى گردند و شاد مى شوند، و هيچ خاندانى آن را ترك نمى كنند مگر آنكه منقطع مى شوند و فقير مى گردند. [ شايد منظور از 'منقطع شدن' كم شدن نسل باشد چون از كلمه ى 'بتر' استفاده شده است، و در 'د' و 'ه' چنين است: 'هيچ اهل بيتى وارد خانه ى خدا نمى شوند مگر آنكه رشد و نمو مى نمايند و غصه شان زايل مى شود و هيچ خاندانى آن را ترك نمى كنند مگر آنكه هلاك و متفرق مى شوند'. ]

اى مردم، هيچ مؤمنى در موقف "عرفات، مشعر، منى" وقوف [ منظور مراسم وقوف در اين سه مكان است كه جزئى از اعمال حج، محسوب مى شود. ] نمى كند مگر آنكه خداوند گناهان گذشته ى او را تا آن وقت مى آمرزد، و هرگاه كه حجش پايان يافت اعمالش را از سر مى گيرد.

اى مردم، حاجيان كمك مى شوند و آنچه خرج مى كنند به آنان برمى گردد، و خداوند جزاى محسنين را ضايع نمى نمايد.

اى مردم، با دين كامل و با تفقه و فهم به حج خانه ى خدا برويد و از آن مشاهد مشرفه جز با توبه و دست كشيدن از گناه بر مگرديد.

اى مردم، نماز را بپا داريد و زكات را بپردازيد همانطور كه خداوند عزوجل به شما فرمان داده است [ 'ج' و 'ه': و زكات را بپردازيد همانطور كه به شما دستور دادم. ] و اگر زمان طويلى بر شما گذشت و كوتاهى نموديد يا فراموش كرديد، على صاحب اختيار شما است و براى شما بيان مى كند، همو كه خداوند عزوجل بعد از من به

عنوان امين بر خلقش او را منصوب نموده است. او از من است و من از اويم. [ 'الف' و 'ج' و 'ه': كسى كه خداوند او را از من خلق كرده و من از اويم. 'د': كسى كه خداوند او را به جاى خودش و به جاى من خليفه قرارداده است. ]

او و آنان كه از نسل من اند از آنچه سؤال كنيد به شما خبر مى دهند و آنچه را نمى دانيد براى شما بيان مى كنند.

/ 238