ضوابط كلى درباره حلال و حرام
از آنجا كه تعداد حلال و حرام و واجبات و محرمات بيش از حد شمارش است و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در طول 23 سال فقط معدودى از آنها را بيان فرمودند و زمينه اى كه بتوانند همه ى احكام را يكجا بيان فرمايند- چه از نظر ظرفيت مردم و چه از نظر شرايط اجتماعى- وجود نداشت، لذا حضرت درباره ى آينده ى احكام الهى دو جهت اساسى را پايه ريزى كردند:الف: درباره ى احكامى كه خود بيان كرده بودند دو نكته فرمودند:
1. هرگز از آنچه گفته ام برنمى گردم كه حلالى را حرام كنم و يا حرامى را حلال كنم، و طبعاً هيچكس ديگرى هم چنين حقى را ندارد.
2. هرگز در آنچه گفته ام تحت هيچ شرائطى تغيير نمى دهم، و طبعاً هيچكس چنين حقى را نخواهد داشت.
ب: درباره ى آنچه از احكام كه باقيمانده بود و خود نفرموده بودند، مردم را به على بن ابى طالب و يازده امام عليهم السلام كه تا روز قيامت امامت آنان ادامه خواهد داشت ارجاع دادند كه با اين پايه ريزى حجت بر همگان تمام مى شود و هيچكس را عذرى باقى نمى ماند.
در اين باره سه نكته ى مهم فرمودند:
1. بيان حلال و حرام احتياج به علم آن دارد، و اين علم از طرف خداوند فقط به پيامبر و ائمه عليهم السلام سپرده شده است.
2. سخن پيامبر و ائمه عليهم السلام به عنوان سخن خداوند تلقى مى شود و عِدل و برابر قرآن است.
3. هيچكس درباره ى احكام الهى جز پيامبر و ائمه عليهم السلام حق اخبار ندارد و مردم هم جز ايشان راهى به حلال و حرام ندارند. بنابر اين، پيروى از هر راه ديگرى بدعت و ضلالت و خلاف حكم الهى را به دست آوردن است.