فضائل اميرالمؤمنين
مناقب و فضائل اميرالمؤمنين عليه السلام- با اين همه كتمان و منع از انتشار آن- در گوش همه ى جهانيان طنين انداز است، و دوست و دشمن، مسلمان و غيرمسلمان آنها را ثبت كرده اند و براى هيچكس قابل انكار نيست. در اين باره خطبه ى غدير متضمن دو جهت مهم است:اثبات فضيلتِ مطلق و بى نهايت براى اميرالمؤمنين
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در خطبه ى غدير سخنى در فضيلت على بن ابى طالب عليه السلام فرمودند كه هيچكس نمى تواند بالاتر از آن بگويد و آن عبارت است از فضيلتِ او بر همه ى مردم تا آخر دنيا- بجز شخص پيامبر صلى اللَّه عليه و آله- با فضائلى بى انتها و غيرقابل مقايسه با فضائل ساير مردم، فضائلى كه اعطا كننده ى آن پروردگار جهان و اعلام كننده اش شخص پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است.معناى اين سخن آن است كه هر فضيلتى در شأن او بگويند كم گفته اند و عقل بشر قاصر از درك عظمت و جلالت اوست. در اين باره به سه جمله ى پر محتوا در خطبه ى غدير بر مى خوريم:
1. خداوند على بن ابى طالب عليه السلام را بر همه ى مردم فضيلت داده است.
2. على عليه السلام را بر همه فضيلت دهيد، كه او افضل مردم بعد از من از هر مرد و
زنى است تا مادامى كه خداوند روزى نازل مى كند و مخلوقات باقى هستند.
3. فضائل على بن ابى طالب عليه السلام- كه خداوند در قرآن نازل كرده- بيش از آن است كه من همه را يكجا بشمارم، پس هر كس از فضايل او به شما خبر داد و معرفت آن را داشت از او بپذيريد.
پيداست كه قيد 'با معرفت' متضمن نكته ى مهمى است، و آن اينكه اگر كسى اهل معرفت در باب مناقب اهل بيت عليهم السلام نباشد ممكن است دقت كافى و توجه لازم در معناى احاديث نكند و در نتيجه معنايى نامناسب با عظمت ايشان از آن بفهمد. از طرف ديگر نبايد بدون در نظر گرفتن ظرفيت افراد و شرائط زمانى و مكانى و سطح فكرهاى مختلف مردم هر فضيلتى در هر جمعى گفته شود. بنابراين بصيرت و معرفتِ لازم در اين باره بسيار مهم است.