آيه: 127 لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُواْ خَآئِبِينَ - تفسیر نور سوره ال عمران نسخه متنی

آيه: 127 لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُواْ خَآئِبِينَ

ترجمه:

(امدادهاى الهى براى آن بود) تا بعضى از كفّار را ريشه كن كند يا ناكام و ذليلشان گرداند كه نااميد برگردند.

نكته ها:

كلمه ىطَرف به معناى انتهاى يك چيز است، نه گوشه ى آن. بنابراين آيه مى فرمايد: امدادهاى غيبى ما براى آن است كه ريشه ى بعضى از كفّار قطع شود. البتّه بعضى مفسّران،طَرف را به معناى اَشراف گرفته اند. يعنى هدف جنگ بدر، نابودى اَشراف كفّار بود. نظير آيه ىفقاتلوا ائمّة الكفر (144)

نااميدى بر دو گونه است؛ اگر كسى از اوّل نااميد باشد مى گويند:يأس دارد، ولى اگر بعد از اميدوارى، نااميد شود مى گويند:خائب است. (145)

جنگ در اسلام، گاه دفاعى است و براى خنثى كردن تهاجم دشمن و گاه ابتدايى و آغازگرانه است.

پيام ها :

1- سران كفر، يا بايد به كلّى ريشه كن شوند و يا خوار و ذليل و مأيوس گردند. با برخوردهاى ضعيف و موسمى و موضعى كه به ريشه ى كفر لطمه نمى زند، دل خوش نباشيد.ليقطع طرفاً من الّذين كفروا

2- وحدت و قدرت و سياست و مديريّت مسلمانان، بايد به نوعى باشد كه دشمن به نااميدى كشيده شود.فينقلبوا خائبين

144-صحيفه سجّاديه، دعاى سوّم.
145-توبه، 12.