آيه: 135 وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
ترجمه:
(افراد با تقوا) كسانى هستند كه هرگاه كار زشتى انجام دهند و يا به خويشتن ستم كنند، خدا را ياد كرده و براى گناهان خود استغفار مى كنند. و جز خدا كيست كه گناهان را ببخشد؟ و (متّقين) چون به زشتى گناه آگاهند بر انجام آنچه كرده اند، پافشارى ندارند.نكته ها:
بعضى مفسّران، مراد ازفاحشة را زنا ومراد ازظلم را ساير گناهان دانسته اند و بعضى ديگر مراد ازفاحشة را گناهان كبيره وظلم را گناهان صغيره دانسته اند. در روايات مى خوانيم كه بى توجّهى به گناهان گذشته و ترك توبه از آنها، به منزله ى اصرار بر گناه است. (151) امام صادق عليه السلام فرمودند: وقتى اين آيه نازل شد، ابليس همه ى ياران خود را جمع كرد و چاره جويى نمود. شياطين پيشنهاداتى دادند كه پذيرفته نشد، وسواس خنّاس گفت: من چاره مى كنم! گفتند: چگونه؟ گفت: به آنها وعده مى دهم و به آرزوها گرفتارشان مى كنم تا دچار گناه شوند و وقتى گرفتار شدند، استغفار را از ياد آنها مى برم. (152)پيام ها :
1- گاهى از افراد متّقى نيز گناه صادر مى شود.للمتّقين... الّذين اذا فعلوا فاحشة 2- خطرناك تر از انجام گناه، غفلت از گناه و بى توجّهى به زشتى آن است. متّقين اگر هم گناه كنند، بلافاصله استغفار مى نمايند.اذا فعلوا فاحشة... ذكروا اللّه فاستغفروا 3- نشانه ى تقوا، توبه فورى از گناه است.اذا فعلوا فاحشة... ذكروا اللّه فاستغفروا 4- ياد خدا، رمز توبه است.ذكروا اللّه فاستغفروا 5 - تا ياد خدا در دل گناهكار زنده است، مى تواند در مدار متقين وارد شود.اذا فعلوا فاحشة... ذكروا اللّه 6- گناه، ظلم به خويشتن است.ظلموا انفسهم 7- تنها خداوند است كه گناهان را مى بخشد.و من يغفر الذنوب الا اللّه 8 - متّقى كسى است كه اصرار بر گناه نداشته باشد. زيرا اصرار بر گناه، نشانه ى سبك شمردن آن و غفلت از ياد خداست.ولم يصرّوا على ما فعلوا 9- اصرار آگاهانه بر گناه، سبب محروميّت از مغفرت الهى است.و من يغفر الذنوب الا اللّه و لم يصرّوا151-كافى، ج 2، ص 110.
152-هو ان يذنب الذنب فلايستغفر اللّه ولايحدث نفسه بتوبة فذلك الاصرار. كافى، ج 2، ص 287.