پيامبران ، برگزيدگان خدايند. اين حقيقت را قرآن كريم درچند مورد بيان كرده است :(( اِنَّ اللّهَ اصْطَفى ادَمَ وَ نُوحاً وَالَ اِبْراهيمَ وَ الَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ))^(222) بى گمان خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد.پـيـامـبـران نـيـز بـه مقتضاى اين گزينش خداوند عمل كردند و در راستاى ابلاغ رسالت الهى ، كوشش فراوان كرده ، رنج بى شمار بردند.رسـول گـرامـى اسـلام آخـرين پيامبرى بود كه خدا او را برگزيد و به رسالت فرستاد، آن حضرت براى به ثمر رساندن نهال اسلام و سايه گستردن بر سرزمين عارى از معنويت شبه جـزيـرة العـرب و برافراشتن پرچم توحيد بر جهان متفرق و مشرك ، سختى فراوان كشيد وتا نـوزاد اسـلام ، جـوانـى بـرومـنـد شـد، بـرگـاهـواره آن شـبـهـا تـا صـبـح بـه عـبـادت خـداونـد مـشـغـول بـود و هـرگـز آسـوده نـخـوابـيـد و آرام نـگـرفـت . رسـول خـدا(ص ) از دو جـنـبـه در گـسـتـرش اسـلام نـقش داشت . يكى جنبه شخصيت ممتاز فردى و اخلاقى آن بزرگوار است و ديگر موقعيت ويژه اجتماعى ايشان است .ابعاد شخصيّت پيامبر(ص ) ابعاد شخصيت پيامبر (ص ) كه در پيشبرد اهداف الهى ايشان تاثير بسزايى داشت ، اينها بود:
خلق نيكو
بارزترين وجذّاب ترين بعد شخصيّت فردى رسول اكـرم (ص ) بـعـد اخـلاقـى آن حـضـرت اسـت . وجـود رسـول خـدا(ص ) مـظـهـر تـمـامـى فضائل و سجاياى اخلاقى بود. چندانكه خدايش از سجاياى اخلاقى او به عنوان ((خلق عظيم )) ياد مى كند و مى فرمايد:(( وَ اِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ))^(223) وهمانا تو بر خوى بزرگ و گرانمايه اى آراسته هستى فـضـائل اخـلاقـى رسـول اكـرم (ص ) تـنها در محيط خانواده و در رابطه با بستگان و خويشان تـجـلّى نـمـى يـافـت ، بلكه در سطح جامعه و در روابط اجتماعى آن حضرت نيز نمودى جذّاب و چـشـمـگـيـر داشـت وهـمـيـن مـسـاءله موجب آن بود كه قشرهاى گوناگون در نخستين برخورد با آن حـضـرت ، شـيـفته كمالات اخلاقى وى شده براى شنيدن سخنانش گرد او جمع شوند. قرآن به اين بعد از اثر بخشى سجاياى اخلاقى آن حضرت در جلب قلوب تشنگان حقيقت ، تصريح كرده مى فرمايد:(( وَلَوْ كُنْتَ فَظّاً غَليظَ الْقَلْبِ لاَ نْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ))^(224) و چنانچه خشن و سنگدل بودى از گردت پراكنده مى شدند اميرمؤ منان (ع ) ميزان جذّابيّت اخلاقى پيامبر(ص ) عظيم الشاءن اسلام را چنين بيان مى كند:(( مَنْ خالَطَهُ مَعْرَفَةً اءَحَبَّهُ))^(225) هر كس از روى شناخت با او معاشرت مى كرد دوستدارش مى شد
شكيبايى واستقامت
مـردم عـصـر پـيـامـبـر(ص ) دچـار درد صـعـب العـلاج ((جهالت )) بودند. آن حضرت همانند طبيبى دلسوز به مداواى آنان پرداخت . عامل موفقيت پيامبر در علاج اين درد همانا صبر و شكيبايى بود ايـشـان در مـقابل انواع آزار واذيتهاى روحى و جسمى كه به حضرتش وارد مى شد، خم به ابرو نياورده ، گامى به عقب ننهاد.شكيبايى درمقابل گفتار زشت و رفتار ناپسند تكذيب كنندگان ، شيوه همه پيامبران الهى بوده است . قرآن
لطفا منتظر باشید ...
