حمايت از محرومان - مقایسه دوره جاهلیت و اسلام نسخه متنی

يهود و نصارا آمده است .

(( وَاِذْقـالَ عـيـسـَى بـْنُ مَرْيَمَ يا بَنى اِسْرائيلَ اِنى رَسُولُ اللّهِ اِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْرايةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَاْتى مِنْ بَعْدِى اسْمُهُ اَحْمَدُ^(278) )وهـنـگـامـى كـه عـيـسـى پـسـر مـريـم گـفـت : اى بـنـى اسـرائيل من فرستاده خدا به سوى شمايم ، تورات را كه پيش ‍ از من آمده تصديق مى كنم و به پيامبرى كه پس از من مى آيد و نام وى احمد است ، بشارت مى دهم .

همچنين مى فرمايد:

(( اَلَّذيـنَ يـَتَّبـِعـُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الاُْمِّىَّ الَّذى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَالاِْنْجيلِ ...))^(279) كـسـانـى كـه از پـيـامـبـر امـّى پـيـروى مـى كـنـنـد كـه او را نـزد خـودشـان در تـورات و انجيل نوشته مى يابند.

دانشمندان يهود و نصارا نيز اين مطلب را قبول داشتند كه پس از حضرت عيسى وموسى پيامبرى خـواهـد آمـد.

داسـتـان بـُحـيـراى راهـب در تـاريـخ زنـدگـى رسول خدا(ص ) مشهور است . بحيرا در شام سكونت داشت و آمدن پيغمبرى در آخرالزمان براى وى قطعى بود.

وقـتـى رسـول خـدا(ص ) را مـلاقـات كـرد تـصـديـق كـرد كـه آن حـضـرت پيامبر آخرالزمان است .^(280) علماى يهود نيز از ظهور رسول خدا(ص ) باخبر بودند، ولى پنداشتند كه آن پيامبرنيز از ميان خـودشـان خـواهـد بـود، از ايـن رو يـهـوديـان مـديـنـه كـه بـا قبايل اوس و خزرج در ستيز بودند، هميشه به آنان مى گفتند كه پيامبرى ظهور خواهد كرد و ما پيرو او شده ، شما را مغلوب خواهيم كرد.^(281) اين خبر، مردم مدينه را هشيار كرد. زمانى كـه بـه مكه آمدند و رسول خدا(ص ) را ملاقات كردند، يقين نمودند كه آن حضرت همان پيامبرى اسـت كـه يـهـوديـان مـى گـويـنـد. بـا ايـن اعـتـقـاد اسـلام آوردنـد و در شـمـار يـاران فـداكـار رسول خدا(ص ) درآمدند.

وقـتـى پيامبر اكرم (ص ) مبعوث شد، يهوديان دريافتند كه بر خلاف انتظار آنان پيامبر(ص ) عرب است واز يهوديان نيست . از اين رو، حسادت ورزيده و با آن حضرت از در مخالفت درآمدند.

آرى بـشـارتـهـاى يـهـوديـان عـامـل مـهـمى در جذب مردم مدينه به سوى اسلام شد. در واقع آنان قـبـل از ظـهـور پيامبر اكرم (ص ) ناخواسته تبليغ كننده اسلام شده بودند، بگونه اى كه مردم مدينه پس از برخورد و ملاقات با آن حضرت اندك ترديدى در پيامبرى وى به خود راه ندادند.

حمايت از محرومان

اسـلام در مـوضـع گـيـريهاى اجتماعى ازمحرومان و مستضعفان جانبدارى مى كند و با زورمداران و ستمگران مى ستيزد. هنگام ظهور پيامبر(ص ) در شهر مكه در كنار قشر مرفّه جامعه ، گروهى از افراد مستضعف زندگى مى كردند. اينان وقتى نداى اسلام را شنيدند، بدان رو آوردند. در دوران مكّه بيشتر مسلمانان از همين قشر بودند؛ بلال حبشى ،عمار ياسر و پدر ومادرش و تعداد ديگرى از زنان ومردان كه در بدترين شرايط زندگى مى كردند. اسلام اينان را در پناه خود گرفت و آنان در شمار نزديكترين ياران پيامبر(ص ) درآمدند.

شـكـى نـيـسـت كـه تـعـداد افـراد مـالدار و زورمـدار نسبت به قشر متوسط جامعه بسيار كم است .

چنانچه اسلام جانب آن گروه اندك را مى گرفت ، توده مردم يا ايمان نمى آوردند يا ايمانشان از روى اجـبـار واكـراه بـود، امـا وقـتـى ايـن گـروه كـه پـيـكـره اصـلى جـامـعـه را تـشـكـيل مى دادند، با درك انطباق دين اسلام با فطريات خود اسلام آوردند، حقوق از دست رفته خـود را نـيـز در سـايـه اسـلام بـاز يـافـتـه مـى ديدند و در نتيجه براى پيروزى آن با جان و دل مـى كـوشيدند. اما قشر مستكبر جامعه معمولاً انگيزه اى براى پذيرش اسلام نداشتند، زيرا آن را بـا منافع مادى و اجتماعى خود نا سازگار مى ديدند درحالى كه مستضعفان به حقوق انسانى و اقتصادى خود مى رسيدند و حاضر بودند ايثار و فداكارى كنند.

قـرآن كـريـم عـليـه كـسـى كـه نزد فردى ثروتمند به كورى بى اعتنايى كرد، لحنى بسيار عتاب آميز