لطفا منتظر باشید ...
قرارگرفتند.محمّد بن ادريس شافعى نيز در سوگ حضرت امام حسين (ع) اشعارى سروده است كه از جمله آن ها شعر زير است :
(تَزَلْزَلَتِ الدُّنْيا لاِ لِ مُحَمَّدٍ
فَمَنْ مُبْلِغٍ عَنّى الحُسَيْنَ رِسالَةً
قَتيلٌ بِلا جُرْمٍ كَاءَنَّ قَميصَهُ
صَبيغٌ بِماءِ الاءَرْجُوانِ خَضيبٌ)
وَكادَتْ لَهُمْ صُمُّ الجِبالِ تَذُوبُ
وَإِنْ كَرِهَتْها اءنْفُسٌ وَ قُلُوبٌ
صَبيغٌ بِماءِ الاءَرْجُوانِ خَضيبٌ)
صَبيغٌ بِماءِ الاءَرْجُوانِ خَضيبٌ)
نمى پسندد.حسين (ع) همان شهيد بى گناهى است كه گويا پيراهنش با آب ارغوان ، رنگ و خضاب شده است !
سوگوارى و گريستن بر امام حسين (ع)
ابـن عبّــاس گويد:هـنـگـام ولادت حـسين بن على (ع) قابله اش يعنى صفيّه دختر عبدالمطّلب ، او را نزد پيامبر(ص) آورد.حـضرت فرمود: (اى عمّه ! فرزندم را به من ده .) عرض كرد: (پدران و مادران به قربانت ، چـطـور او را به تو
بدهم در حالى كه هنوز او را پاكيزه نساخته ايم ؟) فرمود: (به آن كسى كـه جـان مـحـمـّد(ص) در دسـت اوسـت
سـوگـنـد! كـه خـداى مـتـعـال او را از عـرش خود پاكيزه ساخته است .) پس دست ها را جلو آورد و گرفت و سر
را سوى نـوزاد بـرد و شـروع بـه بـوسـيـدن چـشـمـان و گـونه هايش كرد و زبانش را مى مكيد چنان كه
گويى دارد عسل يا شير مى مكد. سپس حضرت براى مدّتى گريست و چون به خود آمد گفت : خدا قاتلان تو را بكشد.صفيّه گويد: گفتم : (محمّد عزيزم ! چه كسانى خاندان پيامبر(ص) را مى كشند.) فرمود: (گروه ستمگر بنى اميه
.) (81)اسماء دختر عميس گويد:
يك سال پس از ولادت امام حسن (ع)، امام حسين (ع) به دنيا آمد و پيامبر(ص) نزد من آمد و فرمود: (اى اسـمـاء!
پـسـرم را بـيـاور.) مـن نوزاد را كه در قنداقه اى سفيد پيچيده بود به ايشان دادم . حـضـرت در گـوش
راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و سپس او را بر دامن نهاد و گريست ! گـفـتـم : (پدر و مادرم فدايت !
چرا مى گريى ؟) گفت : (بر فرزندم .) گفتم : (او نوزاد است و بـايـد شـادمـانى كرد. چرا بر او مى گريى ؟)
فرمود: (اى اسماء! او را گروه ستم پيشه -كه خـدا از شـفـاعـتم محروم شان كند- خواهند كشت .) و افزود: (اى
اسماء! اين خبر را به فاطمه مگو، زيرا تازه فرزند به دنيا آورده است .) (82)همچنين امّالفضل همسر عباس بن عبدالمطّلب گويد:
حـضـور پيامبر خدا(ص) رسيدم و گفتم : (يا رسول اللّه ! ديشب خواب بدى ديدم .) فرمود: (چه خوابى ؟) گفتم :
(خوابى سخت !) فرمود: (چه خوابى ؟) گفتم : (ديدم كه گويا پاره اى از تن شـمـا بـريـده و در دامـن من نهاده
شد.) پيامبر(ص) فرمود: (خوب خوابى ديده اى ، فاطمه - به خواست خدا- پسرى مى آورد كه در دامن تو قرار خواهد
گرفت .) همان شد. حضرت فاطمه (س )، حـسـيـن (ع) را بـه دنـيـا آورد و او چـنـان كـه پـيـامـبر(ص) فرموده
بود، در دامن من قرار گرفت .(83)پـس از آن روزى خدمت حضرت رسيدم و نوزاد را در دامنش نهادم . ناگهان چشمم به ايشان افتاد و ديـدم از
ديـدگـان مـبـاركـش اشـك فـرو مـى ريـزد. گـفـتـم : (يـا رسـول اللّه ! پـدر و مـادرم فـدايـت . شـمـا
را چـه شـده اسـت ؟) فـرمـود: (جـبـرئيـل بـر مـن فـرود آمـد و خـبر داد كه امّتم اين پسر را خواهند
كشت !) گفتم : (اين پسر را؟) فرمود: (بلى ! و از تربتش خاكى سرخ به من داد .) (84)
