به سر يكى از برادران رزمنده تركشى اصابت كرده بود كه پزشكان از بهبودى او قطع اميد كرده بودند. بعضى از دوستان گفتند ببريد نزد امام تا ايشان دعايى بفرمايند شايد فرجى حاصل شود.وقتى خدمت امام رسيدند، ايشان با محبّت خاصى كه به رزمندگان داشتند به چند حبّه قند دعائى خواندند. قند متبرّك شده را به برادر مجروح دادند، يكباره حالش عوض شد و روبه بهبودى نهاد. هنگامى كه پزشكان دوباره او را معاينه كردند گفتند: اين به معجزه بيشتر شبيه است و اسباب مادّى هميشه كارساز نيست.
لطفا منتظر باشید ...
