يكى از بستگان تهرانى، وقت اذان كه مىرسيد كنار خيابان يا هر جاى ديگرى اذان مىگفت. ايشان مىگفت: وقتى من اذان مىگويم، خانم هاى بدحجاب كه رد مىشوند به احترام اللّه اكبر روسرى خود را جلو مىكشند. بعضى هم كه مىخواهند احترام بگذارند و نمى خواهند حجابشان را درست كنند، مسير خود را تغيير داده از آن طرف خيابان رد مىشوند. راستى چه سرمايه هايى را ما مفت از دست مىدهيم، اگر به هنگام اذان همه مردم اذان بگويند چه جوّى از معنويّت ايجاد مىشود!