گردهمايى بسيار مهمى در پاكستان بود، من هم با دعوت در آن جلسه شركت كرده بودم. هرچند بعضى ها تعريف هايى درباره شيعه داشتند، ولى اكثراً علما و دانشمندان اهل سنّت بودند و بر عليه شيعه صحبت مىشد.نوبت به من رسيد، فكر كردم چه بگويم، رفتم پشت تريبون وگفتم: نه شيعه و نه سنّى! همه خوشحال شده و برايم كف زدند. بعد گفتم: براى شيعه سه دليل از قرآن دارم، اگر شما هم داريد ارائه دهيد:اوّل: قرآن مىفرمايد: «السّابقون السّابقون اولئك المقرّبون»(16) حضرت على و امام حسن و امام حسين عليهم السلام از سابقين هستند و ائمه چهارگانه اهل سنت (مالكى، شافعى، حنبلى، حنفى) همه از متاءخرين مىباشند.دوّم: قرآن مىفرمايد: «و لاتحسبنّ الّذين قُتلوا فى سبيل اللّه اَمواتا»(17) و «فضل اللّه المجاهدين على القاعدين»(18) تمام پيشوايان شيعه، جهاد كرده و در راه خدا شهيد شده اند، ولى ائمّه چهارگانه اهل سنت چطور؟سوّم: قرآن درباره اهل بيت عليهم السلام مىفرمايد: «انّما يريد اللّه ليُذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يُطهّركم تطهيراً»(19) ولى درباره ائمه چهارگانه يك آيه هم نداريم.دوباره آنان كف زدند.
لطفا منتظر باشید ...
