يكى از علما و نويسندگان معاصر تعريف مىكرد: در نجف خدمت آيت اللّه شيخ آقا بزرگ تهرانى رسيدم، در حالى كه از پيرى كمرش خميده بود و دائما در حال نوشتن بود، به ايشان عرض كردم كتابى در حالات حضرت عبدالعظيم نوشته ام، ولى اكنون همراهم نيست، فردا تقديم شما مىكنم.ايشان كه به سختى حرف مىزدند فرمودند: فردا دير است، اكنون بگوئيد بياورند تا آن را مطالعه كنم!