در سفرى به سوريه به علّت سخنرانى و مجالس زياد، كمتر موفّق شدم به زيارت و حرم حضرت زينب عليها السلام بروم و از اين مسئله ناراحت بودم. همچنين با خبر شده بودم كه گاهى سيّد نابينايى در حرم روضه مىخواند و خيلى خوب عزادارى مىكند. رمزش اين است كه زياد خطاب به حضرت زينب عليها السلام مىگويد «عمّه جان! عمّه جان».ساعت آخر سفرم به حرم رفتم، پاى ضريح نشستم و تصميم گرفتم تنهايى براى خودم روضه بخوانم، يك وقت در همين حال ديدم فردى كنار من نشست و شروع كرد به روضه خواندن و من از اينكه او خوب روضه مىخواند و مرتّب مىگفت «عمّه جان» فهميدم همان سيّد روضه خوان است. ساعت آخر مسافرت توسّل خوبى پيدا كردم.و اين كرامت حضرت زينب عليها السلام بود.