بدان اداى شكر و ترك كفران كامل نمىشود جز به شناخت آنچه خداوند دوست مىدارد، چه معناى شكر به كار بستن نعمتهاى او در راهى است كه محبوب اوست، و معناى كفران نقيض آن است به اين صورت كه نعمتهاى او را در اين راه به كار نبرد، و يا در طريق آنچه مكروه اوست به كار گيرد. براى تشخيص آنچه محبوب و مكروه خداست دو ملاك وجود دارد كه يكى نقل است و مستند آن آيات و اخبار مىباشد و ديگرى بينش دل كه عبارت از نظر كردن به ديده اعتبار است. دومى دشوار است به همين سبب عزيز و ارزشمند مىباشد. براى آن كه اين معرفت در بندگان حاصل شود خداوند پيامبران را فرستاده و به وسيله آنها اين راه را براى آنان هموار فرموده است از اين رو اين معرفت مبتنى بر شناخت همه احكام شرع درباره افعال بندگان مىباشد، و كسى كه