فقير بايد در چيزى كه به او مىرسد سه امر را در نظر گيرد: عين مال، غرض دهنده و غرض خود را در گرفتن آن.امّا عين مال بايد حلال و از هر گونه شبهه پاك باشد، و اگر در آن شبههاى باشد بايد از گرفتن آن دورى جويد. ما در كتاب حلال و حرام درجات شبهه و آنچه را دورى از آن واجب و يا گرفتن آن مستحبّ است ذكر كردهايم.امّا غرض دهنده بيرون نيست از اين كه آن را يا به طيب خاطر مىدهد و مقصودش جلب محبّت اوست كه در اين صورت آنچه مىدهد هديّه است، و يا قصدش كسب ثواب است كه در اين صورت آنچه داده صدقه و يا زكات مىباشد و يا منظورش آوازه و ريا و سمعه است، در اين صورت ممكن است نيّت او منحصر در همين مقصود و يا با بقيّه اغراض همراه باشد.اوّل- كه هديه است در گرفتن آن باكى نيست، چه قبول هديه سنّت پيامبر خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) است. ليكن بايد در آن منّتى نباشد و اگر همراه با منّتى باشد ترك آن سزاوارتر است و
لطفا منتظر باشید ...
