برترى نعمت بر بلا - راه روشن جلد 7

روايت شده است هنگامى كه زكريّا از كافران بنى اسرائيل گريخت، در ميان درخت پنهان شد. زمانى كه آنها اين را دانستند ارّه آوردند و شروع به بريدن درخت كردند. چون ارّه به سر زكريّا رسيد ناله‏اى برآورد. حقّ تعالى به او وحى فرمود كه اگر بار ديگر بنالى نام تو را از ديوان پيامبرى محو مى‏كنم. پس از آن زكريّا بر صبر دندان فشرد تا او را دو پاره كردند.

لقمان به فرزندش گفت: اى پسر من! زر به آتش و بنده شايسته به بلا آزموده مى‏شوند. هرگاه خداوند قومى را دوست بدارد آنها را مبتلا مى‏كند. هر كس راضى باشد رضاى خدا را يافته و آن كه خشمگين شود به خشم خدا گرفتار شده است.

احنف بن قيس گفته است: روزى از درد دندان مى‏ناليدم، به عمويم گفتم: دوش از درد دندان نخفته‏ام و اين سخن را سه بار تكرار كردم. عمويم گفت: از درد دندان خود در يك شب زياد مى‏نالى، من سى سال است كه چشمم را از دست داده‏ام و كسى بر آن آگاه نشده است. خداوند به عزيز وحى فرمود: هرگاه بلايى بر تو فرود آيد نزد مردم از من شكايت مكن و شكايتت را نزد خود من آور چنان كه من به هنگامى كه بديها و رسواييهايت را به بالا مى‏آورند از تو نزد فرشتگان شكايت نمى‏كنم.

برترى نعمت بر بلا

شايد بگويى: اين اخبار دلالت بر آن دارد كه در دنيا بلا بهتر از نعمت است. در اين صورت آيا بايد از خداوند بلا بخواهيم؟ مى‏گويم: براى اين امر دليلى نيست، چه از پيامبر خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روايت شده كه در دعاى خود از بلاهاى دنيا و آخرت به خداوند پناه مى‏برد، و او و ديگر پيامبران (عليهم السلام) مى‏گفتند: رَبَّنا آتِنا في الدُّنْيا حَسَنَةً وَ في الْآخِرَةِ حَسَنَةً و از شماتت دشمنان و غير آن استفاده مى‏كردند.