آيه: 2 مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ - تفسیر نور سوره الأنبیاء نسخه متنی

آيه: 2 مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ

ترجمه:

هيچ پند تازه اي از طرف پروردگارشان براي آنان نيامد، مگر اينكه آن را شنيدند و (باز) سرگرم بازي شدند.

نکته ها

مسأله ي قديم يا حادث بودن كلام خدا، از جمله مسائلي است كه در زمان خلفاي بني عباس مطرح شد و مورد جرّ وبحث فراوان قرار گرفت . به نظر مي رسد كه طرح اين بحث ، بيشتر جنبه سياسي داشت تا مردم را از امور اساسي و حقايق اصيل اسلامي و برخورد با حكّام ستمگر، منصرف سازند. بديهي است كه محتواي قرآن ، از علم خداوند سرچشمه گرفته و قديم است ، ولي الفاظ آن كه بر پيامبر اكرم (ص ) نازل شده ، حادث و جديد است .

به هر حال ، اين گونه مباحث ، مشكلي را از افراد و جامعه حل نمي كند و امامان ما نيز از آن پرهيز داشته اند. (676)

پيام ها:

1- تذكّرات الهي با تداوم و تكرار همراه است . (ما يأتيهم ) (فعل مضارع)

2- تذكّر و تربيت ، ملازم يكديگرند. (ذكر من ربّهم )

3- قرآن ، مايه ي ذكر است . (ذكر من ربّهم )

4- نوآوري در تذكّر، يك ارزش است . (ذكر من ربّهم محدث )

5- گوش دادن وفهميدن كافي نيست ، پذيرش وعمل لازم است . (استمعوه و هم يلعبون )

6- سرچشمه لهو و لعب ، غفلت و اعراض است . (في غفله معرضون يلعبون )

7- زندگي به دور از وحي و ياد الهي ، بازيچه اي بيش نيست . (و هم يلعبون )

676-تفسير نمونه