برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

خدا» معناي رجحان را به همراه دارد، از اين‏رو امام(عليه‌السلام) به خريد وفروشي كه صبغه تحصيل فضل الهي داشته باشد امر كرد، وگرنه صرف تجارت در موسم، با قطع نظر از آنچه درباره كسب حلال وارد شده است، رجحان نداشته و مأمورٌ به نيست.

در برخي روايات فعاليتهاي تجاري از اهداف تبعي و بركات جانبي وجوب حج به شمار آمده است: هشام بن‏حكم از حضرت صادق(عليه‌السلام) نقل مي‌كند كه فرمود: «خداوند مردم را امر كرد از شرق و غرب در حج اجتماع كنند تا يكديگر را بشناسند و هر قومي مال التجاره خود را به شهرهاي ديگر منتقل كند و از اين رهگذر باربران و شترداران سود برند...، چون اگر هر قومي تنها به شهر خود و آنچه در آن است بسنده كند، هلاك و شهرها ويران مي‌شود و درآمدها از بين خواهدرفت».[1]

اگر در برخي روايات (فَضلاً مِن رَبِّكُم) بر «المغفرة من ربّكم» تفسير شده است[2]، در واقع «فضل الهي» بر رزق معنوي و افضل افراد آن، بدون حصر، تطبيق داده شده است.

[1] ـ علل الشرايع، ج1 ـ 2، ص109؛ وسائل الشيعه، ج11، ص14.

[2] ـ مجمع البيان، ج1 ـ 2، ص527.