برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

أ. مانع پديده سهو و غفلت است و به اصطلاح جنبه «دفع خطر» نسيان و كينه و دشمني را دارد كه عامل آن شيطان است: (وما اَنسنيهُ اِلاَّالشَّيطنُ اَن اَذكُرَه)[1] (استَحوَذَ عَلَيهِمُ الشَّيطنُ فَاَنسهُم ذِكرَ اللّه)[2]؛ (اِنَّما يُريدُ الشَّيطنُ اَن يوقِعَ بَينَ‏كُمُ العَدوةَ والبَغضاءَ فِي الخَمرِ والمَيسِرِ ويَصُدَّكُم عَن ذِكرِ اللّهِ وعَنِ الصَّلوةِ فَهَل اَنتُم مُنتَهون).[3]

ب. نسيان پديد آمده را به توجه و التفات بدل مي‌كند و به اصطلاح جنبه «رفعِ خطر» را دارد. طبق آيه (واذكُر رَبَّكَ اِذا نَسيت)[4] يادِ خدا سبب زدودن نسيان است و خطر آمده را رفع و سيّئه فراموشي را به حسنه هوشمندي تبديل مي‌كند.

3. شيطان هرگز از تعدّي به انسان چشم نمي‌پوشد، چون عدوّ مبينِ اوست و از دشمن آشكار جز تجاوز هميشگي انتظاري نيست، از اين رو بايد عامل دفع يا رفع او نيز استمرار داشته باشد و چون هر ذكري به مثابه‏تيري بر قلب سياه سپاه اهريمن است، لازم است هنگام تهاجم دشمن از درون و بيرون، از كثرت ياد خدا كمك بگيريم و بدان استغاثه كنيم. به همين سبب خداي سبحان همه مؤمنان را به «ذكر كثير» دعوت كرده است؛ هم به طور عموم، مانند (ياَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا اذكُرُوا اللّهَ ذِكرًا كَثيرا)[5] و هم به طور خصوص؛ نظير آنچه به حضرت زكريا(عليه‌السلام) خطاب شد: (واذكُر رَبَّكَ

[1] ـ سوره كهف، آيه 63.

[2] ـ سوره مجادله، آيه 19.

[3] ـ سوره مائده، آيه 91.

[4] ـ سوره كهف، آيه 24.

[5] ـ سوره احزاب، آيه 41.