تحليل زبان قرآن و روش شناسى فهم آن نسخه متنی

ه‍) آلوده سرشتى انسان

از آموزه هاى معروف كتاب مقدس آن است كه ابناى بشر به دليل عصيان آدم و حوا محكوم به گناه و ناپاكى اند، از اين رو تعميد، براى طهارت از نجاست و ناپاكى گناهى است كه نسل انسان براى خطاى پدر و مادر نخست ، گرفتار آنند (متى 28: 19، مرقس 16: 16). چنانكه مشاهده شد، آدم ، پدر تمام نسل بشر است . همه ما از طريق تولد طبيعى از او به وجود آمده ايم . بر اين اساس است كه همه گناه كار به دنيا آمده اند؛ زيرا آدم ؛ قبل از تولد اولين پسرش گناه كرده بود... . كتاب مقدس همگانى بودن گناه را به طور صريح روشن مى سازد: ( انسانى نيست كه گناه نكند ) (اول پادشاهان 8: 46)، ( زيرا همه گناه كرده اند و از جلال خدا قاصر مى باشند ) . (روميان 3: 23.) (406)

با اين همه انسان با تلاش خود راه به سوى رهايى و نجات ندارد، از اين رو خدا پسر خود را براى فدا و نجات انسانها فرستاد. (407) ( او آمد كه با قربانى كردن خود، گناه را بر دارد ) (عبرانيان 9: 26)، ( پسر انسان نيز نيامده تا مخدوم شود، بلكه تا خدمت كند و تا جان خود را فداى بسيارى كند ) (مرقس 1: 45). مسيحيت پولسى به اين حد اكتفا نكرد بلكه همه تكاليف و آداب و شريعت را مردود دانست و آزادى مطلق را جايگزين آنها نمود و مرگ عيسى را فديه همه گناهان دانست . ( خدا فقط با توبه گناهكار نمى تواند گناه او را ببخشد. چنين كارى براى خدا عادل امكان پذير نيست . خدا فقط وقتى مى تواند ببخشد كه جريمه آن پرداخت گردد. براى اينكه بتواند ببخشد و در عين حال عدالت او خدشه دار نگردد، مسيح (با مرگ خود) جريمه گناهكار را پرداخت فرمود ) . (408)

از آموزه هاى تفكر كليساى پولسى آن بود كه تنها اعتراف به گناه نزد كشيشان و خريد مغفرت نامه را منشاء نجات دانست و باب خريد و فروش بهشت و جهنم و تعيين سرنوشت انسان را اين گونه رقم زد. (409)