2 - زمين - توضیح المسائل نسخه متنی

گل يا اشيائى كه نجس بوده در آن ديده شود چنانچه بداند كه جلوگيرى از رسيدن آب نكرده پاك است، ولى اگر آب نجس به باطن گل يا اشياء رسيده باشد ظاهر گل و اشياء، پاك وباطن آنها نجس است.

مسأله 172 - از هر چيز نجس تا عين نجاست را از آن بر طرف نكنند پاك نمى شود، ولى اگر بويا رنگ نجاست در آن مانده باشد اشكال ندارد.

پس اگر خون را از لباس بر طرف كنند ولباس را آب بكشند ورنگ خون در آن بماند پاك مى باشد، اما چنانچه بواسطه بويا رنگ يقين كنند يا احتمال دهند كه ذره هاى نجاست در آن چيز مانده، نجس است.

مسأله 173 - اگر نجاست بدن را در آب كر يا جارى بر طرف كنند بدن پاك مى شود وبيرون آمدن ودوباره در آب رفتن لازم نيست.

مسأله 174 - غذاى نجسى كه لاى دندانها مانده اگر آب در دهان بگردانند وبه تمام غذاى نجس برسد، با رعايت ساير شرايط تطهير پاك [ 33 ] مى شود.

مسأله 175 - اگر موى سرو صورت زياد باشد وبا آب قليل آب بكشند بايد فشار دهند كه غساله آن جدا شود.

مسأله 176 - اگر جائى از بدن يا لباس را با آب قليل آب بكشند، اطراف آنجا كه متصل به آن است ومعمولا موقع آب كشيدن آن جانجس مى شود در صورتى كه آبى كه براى پاك شدن محل نجس مى ريزند به آن اطراف جارى شود با پاك شدن محل نجاست پاك مى شود.

وهم چنين است اگر چيز پاكى را پهلوى چيز نجس بگذارند وروى هر دو آب بريزند، پس اگر براى آب كشيدن يك انگشت نجس، روى همه انگشتها آب بريزند وآب نجس به همه آنها برسد، بعد از پاك شدن انگشت نجس، تمام انگشتها پاك مى شود.

مسأله 177 - گوشت ودنبه‌اى كه نجس شده مثل چيزهاى ديگر آب كشيده مى شود.

وهم چنين است اگر بدن يا لباس، چربى كمى داشته باشد كه‌از رسيدن آب به آنها جلوگيرى نكند، با آب كشيدن پاك مى شود.

مسأله 178 - اگر ظرف يا بدن نجس باشد وبعد به طورى چرب شود كه از رسيدن آب به آنها كند، چنانچه بخواهند ظرف وبدن را آب بكشند، بايد چربى را بر طرف كنند تا آب به آنها برسد.

مسأله 179 - چيز نجسى كه عين نجاست در آن نيست، اگر زير شيرى كه متصل به كر است يك دفعه بشويند، پاك مى شود، ونيز اگر عين نجاست در آن باشد، چنانچه عين نجاست آن، زير شير يابوسيله ديگرى بر طرف شود وآبى كه از آن چيز مى ريزد بو يا رنگ يامزه نجاست به خود نگرفته باشد با آب شير پاك مى گردد.

اما اگر آبى كه از آن مى ريزد بويا رنگ يامزه نجاست گرفته باشد بايد بقدرى آب شير روى آن بريزد تا در آبى كه از آن جدا مى شود، بو يا رنگ يا مزه نجاست نباشد.

مسأله 180 - اگر چيزى را آب بكشد ويقين كند پاك شده وبعد شك كند [ 34 ] كه عين نجاست را از آن بر طرف كرده يا نه، آن چيز پاك است.

مسأله 181 - زمينى كه آب روى آن جارى نمى شود اگر نجس شود با آب قليل پاك نمى گردد.

ولى زمينى كه روى آن شن يا ريگ باشد (چون آبى كه روى آن مى ريزند از آن جدا شده ودر شن وريگ فرو مى رود) با آب قليل پاك مى شود، اما زير ريگها نجس مى ماند.

مسأله 182 - زمين سنگ فرش وآجر فرش وزمين سختى كه آب در آن فرو نمى رود اگر نجس شود با آب قليل پاك مى گردد، ولى بايد بقدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود وچنانچه آبى كه روى آن ريخته‌اند از سوراخى بيرون رود همه زمين پاك مى شود، واگر بيرون نرود جايى كه آبها جمع مى شود نجس مى ماند.

وبراى پاك شدن آن جا بايد گودالى بكنند كه آب در آن جمع شود، بعد آب را بيرون بياورند وگودال را با خاك پاك پر كنند.

مسأله 183 - اگر ظاهر نمك سنگ ومانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مى شود.

مسأله 184 - اگر شكر آب شده نجس راقند بسازند ودر آب كر يا جارى بگذارند پاك نمى شود.

2 - زمين

مسأله 185 - زمين باسه شرط، كف پا وته كفش نجس را پاك مى كند.

اول: آن كه زمين پاك باشد.

دوم: آن كه خشك باشد.

سوم: آن كه اگر عين نجس مثل خون وبول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا وته كفش باشد بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود.

ونيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش ومانند اينها باشد وبا راه رفتن روى فرش وحصير وسبزه، كف پا وته كفش نجس، پاك نمى شود، واگر به واسطه غير راه رفتن نجس شده باشد پاك شدنش بواسطه راه رفتن اشكال دارد.

مسأله 186 - پاك شدن كف پا وته كفش نجس، بواسطه راه رفتن روى [ 35 ] آسفالت وروى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است.

مسأله 187 - براى پاك شدن كف پا وته كفش نجس، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه با كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، نجاست بر طرف شود.

مسأله 188 - لازم نيست كف پا وته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن، پاك مى شود.

مسأله 189 - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس، با راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مى شود پاك مى گردد.

مسأله 190 - كسى كه با دست وزانو راه مى رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس