احكام نجاسات - توضیح المسائل نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

توضیح المسائل - نسخه متنی

محمد فاضل لنکرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

رسيده، نجس است و محلى را كه شك دارد جاى نجس به آن رسيده يا نه، پاك مى باشد.

مسأله 137 - اگر آفتابه‌اى را كه ته آن سوراخ است روى زمين نجس بگذارند چنانچه آب طورى زير آن جمع گردد كه با آب آفتابه يكى حساب شود، آب آفتابه نجس مى شود، ولى اگر آبى كه از زير آفتابه خارج مى شود در زمين فرو رود يا جارى شود در صورتى كه سوراخ آفتابه به زمين نجس متصل باشد آب آفتابه نجس مى شود واگر سوراخ آن به زمين نجس متصل نباشد و آب زير آفتابه با آب داخل آن يكى حساب نشود آب داخل آفتابه نجس نمى شود.

مسأله 138 - اگر چيزى داخل بدن شود وبه نجاست برسد، در صورتى كه بعد از بيرون آمدن، آلوده به نجاست نباشد پاك است، پس اگر اسباب اماله يا [ 27 ] آب آن در مخرج غائط وارد شود، يا سوزن وچاقو ومانند اينها در بدن فرو رود وبعد از بيرون آمدن، به نجاست آلوده نباشد نجس نيست.

وهم چنين است آب دهان وبينى اگر در داخل به‌خون برسد وبعد از بيرون آمدن به خون آلوده نباشد.

احكام نجاسات

مسأله 139 - نجس كردن خط وورق قرآن حرام است، واگر نجس شود بايد فورا آن را آب بكشند.

مسأله 140 - اگر جلد قرآن نجس شود بايد آن را آب بكشند.

مسأله 141 - گذاشتن قرآن روى عين نجس، مانند خون ومردار اگر چه آن عين نجس خشك باشد حرام است، وبرداشتن قرآن از روى آن واجب مى باشد.

مسأله 142 - نوشتن قرآن با مركب نجس، اگر چه يك حرف آن باشد حرام است.

واگر نوشته شود بايد آن را آب بكشند، يابواسطه تراشيدن ومانند آن كارى كنند كه از بين برود واگر چنانچه از بين نمى رود بايد آن را آب بكشند.

مسأله 143 - بايد از دادن قرآن به كافر خوددارى كنند، واگر قرآن در دست او است در صورت امكان از او بگيرند ولى چنانچه مقصود از دادن قرآن و يا داشتن قرآن تحقيق ومطالعه در دين باشد ونيز انسان بداند كه كافر با دست تر قرآن را لمس نمى كند اشكالى ندارد.

مسأله 144 - اگر ورق قرآن يا چيزى كه احترام آن لازم است - (مثل كاغذى كه اسم خدا يا پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم يا امام عليه السلام بر آن نوشته شده) در مستراح بيفتد بيرون آوردن وآب كشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است، واگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد بنابر احتياط واجب به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است.

ونيز اگر تربت [ 28 ] سيد الشهداء (ع) در مستراح بيفتد وبيرون آوردن آن ممكن نباشد بايد تا وقتى كه يقين نكرده‌اند كه بكلى از بين رفته به‌آن مستراح نروند.

مسأله 145 - خوردن وآشاميدن چيز نجس حرام است ونيز خورانيدن عين نجس به اطفال حرام مى باشد، ولى اگر خود طفل غذاى نجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس كند وبخورد جلوگيرى از او لازم نيست.

مسأله 146 - فروختن وعاريه دادن چيز نجسى كه مى شود آنرا آب كشيد اگر نجس بودن آنرا اعلام نكند اشكال ندارد، ولى چنانچه انسان بداند كه خريدار يا عاريه گيرنده آنرا در خوردن وآشاميدن استعمال مى كند بايد نجاستش را به او بگويد.

مسأله 147 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد.

مسأله 148 - اگر جايى از خانه يا فرش كسى نجس باشد وببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مى شوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد.

مسأله 149 - اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمان ها بگويد، اما اگر يكى از مهمان ها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد.

مسأله 150 - اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود اگر بداند كه صاحبش آن چيز را در خوردن وآشاميدن استعمال مى كند، واجب است به او بگويد.

مسأله 151 - اگر بچه بگويد چيزى كه در دست او است نجس است ويا بگويد: آن چيز را آب كشيدم، نبايد حرف او را قبول كرد.

اگر چه بعيد نيست حرف بچه مميز كه خوب وبد را مى فهمد يا بچه مراهق (يعنى بچه‌اى كه نزديك به بلوغ است) معتبر باشد. [ 29 ]

مطهرات

مسأله 152 - ده چيز، نجاست را پاك مى كند وآنها را مطهرات گويند:

اول: آب، دوم: زمين، سوم: آفتاب، چهارم: استحاله، پنجم: انتقال، ششم: اسلام، هفتم: تبعيت، هشتم: بر طرف شدن عين نجاست، نهم: استبراء حيوان نجاستخوار، دهم: غائب شدن مسلمان، واحكام اينها بطور تفصيل در مسائل آينده گفته مى شود.

1 - آب

مسأله 153 - آب با چهار شرط، چيز نجس را پاك مى كند.

اول: آن كه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب وعرق بيد، چيز نجس را پاك نمى كند.

دوم: آن كه پاك باشد.

سوم: آن كه وقتى چيز نجس را مى شويند، آب مضاف نشود وبو يا رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد.

چهارم: آن كه بعد از آب كشيدن چيز نجس، عين نجاست در آن نباشد وپاك شدن چيز نجس با آب قليل، يعنى آب كمتر از كر، شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعدا گفته مى شود.

مسأله 154 - ظرف نجس را با

/ 188