احكام روزه مسافر - توضیح المسائل نسخه متنی

طرف شود، وتا رمضان آينده عمدا قضاى روزه را نگيرد بايد روزه را قضا كند، وبراى هر روز يك مد گندم يا جو ومانند اينها هم بفقير بدهد.

مسأله 1772 - اگر در قضاى روزه كوتاهى كند تا وقت تنگ شود، ودر [ 330 ] تنگى وقت عذرى پيدا كند، بايد قضا را بگيرد، وبراى هر روز يك مد طعام بفقير بدهد، بلكه اگر موقعى كه عذر دارد تصميم داشته باشد كه بعد از بر طرف شدن عذر روزه هاى خود را قضا كند وپيش از آن كه قضا نمايد در تنگى وقت عذر پيدا كند، بايد قضاى آنرا بگيرد، واحتياط واجب آن است كه براى هر روز هم يك مد غذا بفقير بدهد.

مسأله 1773 - اگر مرض انسان چند سال طول بكشد، بعد از آن كه خوب شد اگر تا رمضان آينده بمقدار قضا وقت داشته باشد بايد قضاى رمضان آخر را بگيرد، وبراى هر روز از سالهاى پيش يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بفقير بدهد.

مسأله 1774 - كسى كه بايد براى هر روز يك مد طعام بفقير بدهد مى تواند كفاره چند روز را به يك فقير بدهد.

مسأله 1775 - اگر قضاى روزه رمضان را چند سال تأخير بيندازد، بايد قضا را بگيرد، وبراى هر روز يك مد طعام بفقير بدهد.

مسأله 1776 - اگر روزه رمضان را عمدا نگيرد، بايد قضاى آنرا بجا آورد وبراى هر روز دو ماه روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند، وچنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را بجا نياورد براى هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است.

مسأله 1777 - اگر روزه رمضان را عمدا نگيرد، ودر روز كارى كه روزه را باطل مى كند مكرر انجام دهد مثلا چند مرتبه جماع كند بنابر احتياط واجب به همان اندازه كفاره لازم است.

مسأله 1778 - بعد از مرگ پدر، پسر بزرگتر بايد قضاى نماز وروزه او را بتفصيلى كه در بحث نماز قضا گفته شد بجا آورد، وبنابر احتياط واجب قضاى روزه مادر را نيز بجا آورد. [ 331 ]

مسأله 1779 - اگر كسى كه مرده غير از روزه رمضان روزه واجب ديگرى را مانند روزه نذر نگرفته باشد بنابر احتياط واجب آن را نيز پسر بزرگتر قضا نمايد.

احكام روزه مسافر

مسأله 1780 - مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد، ومسافرى كه نمازش را تمام مى خواند مثل كسى كه شغلش مسافرت يا سفر او معصيت است بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1781 - مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولى اگر براى فرار از روزه باشد مكروه است.

مسأله 1782 - اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد مثل اين كه نذر كند روز معينى را روزه بگيرد، مى تواند در آن روز مسافرت نمايد همچنين است در تنگى وقت اگر قضاء رمضان به عهده اش باشد.

مسأله 1783 - اگر نذر كند روزه بگيرد وروز آن را معين نكند، نمى تواند آن را در سفر بجا آورد، ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آن را در سفر بجا آورد، ونيز اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد روزه بگيرد بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1784 - مسافر مى تواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد.

مسأله 1785 - كسى كه نمى داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد ودر بين روز مسأله را بفهمد روزه اش باطل مى شود، واگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحيح است.

مسأله 1786 - اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه [ 332 ] مسافر باطل مى باشد ودر سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است.

مسأله 1787 - اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام كند، واگر پيش از ظهر مسافرت كند وقتى بحد ترخص برسد يعنى بجائى برسد كه ديوار شهر را نبيند وصداى اذان را نشنود بايد روزه خود را باطل كند، و اگر پيش از آن روزه را باطل كند، بنابر احتياط كفاره واجب مى شود.

مسأله 1788 - اگر مسافر پيش از ظهر بوطنش برسد، يا بجائى برسد كه مى خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد، بايد آنروز را روزه بگيرد، واگر انجام داده يا بعد از ظهر بوطنش برسد، يا بجائى كه مى خواهد ده روز در آنجا بماند، روزه آنروز بر او واجب نيست.

مسأله 1789 - مسافر وكسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد، ودر خوردن وآشاميدن كاملا خود را سير كند.

كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست

مسأله 1790 - كسى كه بواسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد يا براى او مشقت دارد روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است گندم يا جو ومانند اينها به فقير بدهد.

مسأله 1791 - كسى كه بواسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد بنابر احتياط مستحب بايد قضاى روزه هائى را كه نگرفته بجا آورد.

مسأله 1792 - اگر