توضیح المسائل نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست، همچنين است اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب [ 324 ] نمى باشد.مسأله 1744 - اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش وروزه زن را بايد بدهد واگر زن به جماع راضى بوده بر هر كدام يك كفاره واجب مى شود.مسأله 1745 - اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه جماع نمايد، يا كارى ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.مسأله 1746 - اگر روزه دار در ماه رمضان، با زن خود كه روزه دار است جماع كند، چنانچه بطورى زن را مجبور كرده باشد كه از خود اختيار نداشته باشد، ودر بين جماع زن راضى شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد، واگر با اراده واختيار عمل انجام دهد، اگر چه مجبورش كرده باشد مرد بايد كفاره خودش وزن هم كفاره خودش را بدهد.مسأله 1747 - اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مى شود، وروزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.مسأله 1748 - اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند بجا آورد، كفاره زن را نبايد بدهد، وبر خود زن هم كفاره واجب نيست.مسأله 1749 - كسى كه بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد، نمى تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع نمايد، ولى اگر مجبور كند، كفاره بر او واجب نيست.مسأله 1750 - انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فورا آنرا انجام دهد. [ 325 ] مسأله 1751 - اگر كفاره بر انسان واجب شود، وچند سال آنرا بجا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمى شود.مسأله 1752 - كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نبايد به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، ولى چنانچه فقير، داراى عائله باشد انسان مى تواند، براى هر يك از عيالات فقير او اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد، بشرطى كه سهم هر كدام را جدا از سهم ديگران ندهد، بلكه سهم همه را رويهم بريزد ويكجا تحويل دهد.مسأله 1753 - كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد واگر نمى تواند سه روز روزه بگيرد، وبنابر احتياط مستحب شصت فقير را طعام بدهد.جاهايى كه فقط قضاى روزه واجب است مسأله 1754 - در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست:اول: اگر در شب ماه رمضان جنب باشد وبتفصيلى كه در مسأله (1640) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود.دوم: اگر عملى كه روزه را باطل مى كند بجا نياورد، ولى نيت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد.سوم: اگر آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند، وبا حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد. [ 326 ] چهارم: اگر آن كه در ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، ونيز اگر بعد از تحقيق با اين كه گمان دارد صبح شده كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضاى آن روز بر او واجب است، ولى اگر بعد از تحقيق گمان يا يقين كند كه صبح نشده، وچيزى بخورد، وبعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب است.واگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يا نه، وكارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، بنابر احتياط واجب قضاى آن روز را بجا آورد.پنجم: آن كه كسى بگويد صبح نشده وانسان بگفته او كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده.ششم: آن كه كسى بگويد صبح شده وانسان به گفته او يقين نكند، يا خيال كند كه شوخى مى كند، وكارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده.هفتم: آن كه كور ومانند آن بگفته كس ديگرى افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، بلكه اگر بگفته آدم دروغگو افطار كند كفاره هم واجب مى شود.هشتم: آن كه در هواى صاف بواسطه تاريكى يقين كند كه مغرب شده، و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، ولى اگر در هواى ابرى بگمان اين كه مغرب شده افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده قضا لازم نيست.نهم: آن كه براى خنك شدن، يا بى جهت مضمضه كند، يعنى آب در دهان بگرداند وبى اختيار فرو رود، ولى اگر فراموش كند كه