توضیح المسائل نسخه متنی

براى انجام فرمان خداوند عالم وضو بگيرد، واگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضو بگيرد باطل است. [ 51 ]

مسأله 284 - لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند ولى بايد در تمام وضو متوجه باشد كه وضو مىگيرد.

بطورى كه اگر از او بپرسند چه مىكنى بگويد وضو مىگيرم.

شرط نهم: آن كه وضو را به ترتيبى كه گفته شد بجا آورد، يعنى اول صورت وبعد دست راست وبعد دست چپ را بشويد وبعد از آن سر وبعد پاها را مسح نمايد، وبنابر احتياط واجب بايد پاى راست را پيش از پاى چپ مسح كند، واگر به اين ترتيب وضو نگيرد باطل است.

شرط دهم: آن كه كارهاى وضو را پشت سرهم انجام دهد.

مسأله 285 - اگر بين كارهاى وضو بقدرى فاصله شود كه وقتى مىخواهد جايى را بشويد يا مسح كند رطوبت جاهايى كه پيش از آن شسته يا مسح كرده خشك شده باشد، وضو باطل است.

واگر فقط رطوبت جايى كه جلوتر از محلى است كه مى خواهد بشويد يا مسح كند خشك شده باشد مثلا موقعى كه مىخواهد دست چپ را بشويد رطوبت دست راست خشك شده باشد وصورت تر باشد، بهتر آن است كه دوباره وضو را از سر بگيرد.

مسأله 286 - اگر كارهاى وضو را پشت سرهم بجا آورد ولى بواسطه گرماى هوا يا حرارت زياد بدن ومانند اينها رطوبت خشك شود وضوى او صحيح است.

مسأله 287 - راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، پس اگر بعد از شستن صورت ودستها چند قدم راه برود وبعد سر وپا را مسح كند، وضوى او صحيح است.

شرط يازدهم: آن كه شستن صورت ودستها ومسح سر وپاها را خود انسان انجام دهد، واگر ديگرى او را وضو دهد، ويا كمك كند، وضو باطل است.

مسأله 288 - كسى كه نمىتواند وضو بگيرد بايد كسى را به كمك بگيرد تا او را وضو دهد وچنانچه مزدهم بخواهد، در صورتى كه بتواند بايد بدهد، ولى [ 52 ] بايد خود او ونائب هر دو نيت وضو كنند وبا دست خود مسح نمايد واگر نمىتواند بايد نايبش دست او را بگيرد وبه جاى مسح او بكشد، واگر اين هم ممكن نيست بايد از دست او رطوبت بگيرند وبا آن رطوبت، سر وپاى او را مسح كنند.

واحتياط واجب در صورت امكان ضم تيمم است، يعنى علاوه بر وضو بايد تيمم هم بكند.

مسأله 289 - هر كدام از كارهاى وضو را كه مىتواند به تنهايى انجام دهد، نبايد در آن كمك بگيرد.

شرط دوازدهم: آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد.

مسأله 290 - كسى كه مىترسد كه اگر وضو بگيرد، مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند بنابر احتياط واجب نبايد وضو بگيرد، ولى اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد ووضو بگيرد وبعد بفهمد ضرر داشته، وضويش صحيح است، اگر چه احتياط مستحب آن است كه با آن وضو نماز نخواند، وتيمم كند وچنانچه با آن وضو نماز خوانده احتياط مستحب آن است كه دوباره آن را اعاده نمايد.

مسأله 291 - اگر رساندن آب به صورت ودستها به مقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد وبيشتر از آن ضرر دارد، بايد با همان مقدار وضو بگيرد.

شرط سيزدهم: آن كه در اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب نباشد.

مسأله 292 - اگر مىداند چيزى به اعضاء وضو چسبيده ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه، بايد آن را بر طرف كند يا آب را به زير آن برساند.

مسأله 293 - اگر زير ناخن چرك باشد، وضو اشكال ندارد، ولى اگر ناخن را بگيرند بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند، ونيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد وچرك زير آن جزء ظاهر به حساب آيد بايد چرك زير [ 53 ] مقدارى را كه از معمول بلند تر است بر طرف نمايند.

مسأله 294 - اگر در صورت ودستها وجلوى سرو روى پاها بواسطه سوختن يا چيز ديگر برآمدگى پيدا شود، شستن ومسح روى آن كافى است.

و چنانچه سوراخ شود رساندن آب به زير پوست لازم نيست، بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود، لازم نيست آب را به زير قسمتى كه كنده نشده برساند ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى به بدن مىچسبد وگاهى بلند مىشود بايد آن را قطع كند يا آب را به زير آن وهم روى آن برساند.

مسأله 295 - اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، مثل آن كه بعد از گل كارى شك كند گل به دست او چسبيده يا نه، بايد بررسى كند يا بقدرى دست بمالد تا اطمينان پيدا كند كه اگر بوده بر طرف شده يا آب به زير آن رسيده است.

مسأله 296 - جايى را كه بايد شست ومسح كرد هر قدر چرك باشد اگر چرك آن مانع از رسيدن آب به بدن نباشد اشكال ندارد.

وهم چنين است اگر بعد از گچ كارى ومانند آن چيز سفيدى كه جلوگيرى از رسيدن آب به پوست نمىنمايد بر دست بماند، ولى اگر شك كند كه با بودن آنها آب به بدن مىرسد يا نه، بايد آنها را بر طرف كند.

مسأله 297 - اگر پيش از وضو بداند كه در بعضى از اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب هست وبعد از وضو شك كند كه در