انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

است
و ديگر اوتاد و ابدال كمل و آحاد و افراد غير كمل به فراخور حظ و نصيبشان از تحقق به اسماى حسنى و
صفات علياى الهيه به آن مركز دائره كمال
قرب معنوى انسانى دارند
چنانكه در اين رساله به امداد ممد
و مفيض على الاطرق و به توجهات اولياى حق و استمداد از آن ارواح قدسيه كالشمس فى السماء الصاحيه به
ظهور خواهد رسيد . مطلب اهم از آن اتصاف و تخلق انسان به حقائق اسما است كه دارايى واقعى انسان اين
اتصاف و تخلق است و سعادت حقيقى اين است
حافظ گويد :

اين يك جرعه از درياها فزون تر است . آگاهى به لغات اقوام و السنه آنان هر چند فضل است ولى آنچه كه
منشأ آثار وجودى و موجب قدرت و قوت نفس ناطقه انسانى و سبب قرب او به جمال و جلال مطلق مى شود
مظهر
اسماء شدن آن است كه حقائق وجوديه آنها صفات و ملكات نفس گردند و گرنه :

اگر تعليم اسماء در كريمه ([ و علم آدم الاسماء كلها]) . ( 1 ) تعليم الفاظ و لغات باشد چگونه موجب تفاخر
آدم واعتلاى وى بر ملائكه خواهد بود
انسانى كه به لغت بيگانه آگاهى يافته است فوقش اين است كه از
اين حيث به پايه يك راعى عامى اهل آن لغت رسيده

1 سوره بقره
آيه 32 .