اتحاد و فناى نفس در عقل كل - انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

اتحاد و فناى نفس در عقل كل

و چون انسان كامل عقل مستفاد است در شأن او([ اذا شاءوا أن علموا
علموا
يا أعلموا يا علموا]) صادق
است نه فقط مرتبط با عقل بسيط است كه عقل كل است . بلكه متصل
بلكه متحد با آن است
بلكه اتحاد هم از
ضيق تعبير است چه مطلب فوق آن است و از روى


لا علاجى به فنا تعبير كرده اند اما فنايى كه قره عين العارفين است .

رسول الله صلى الله عليه و آله ([ : لى مع الله وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب و لا نبى مرسل ]) فرمود
و نكره
در سياق نفى افاده عموم مى دهد كه در آن حال
لا يسعنى خود او را كه نبى مرسل است شامل است
فتبصر([ . و
انما قال وقت و لم يقل مقام للفرق ]) . و بين مرتبه الرساله و مرتبه الولايه لان دعوى الرساله لا يلائم
دعوى المقام هناك و انما يلايم الدعوى الوقتيه ( 1 ) مقام شهود دائم است بخلاف الوقت
فرق ميان وقت و
مقام نظير فرق ميان حال و ملكه است . ( 2 )

كشاف حقائق امام به حق ناطق صادق آل محمد عليهم السلام فرمود :

([ لنا مع الله حالات هو نحن و نحن هو و هو هو و نحن نحن ]) . و هم آن جناب فرمود : ([ ان روح المؤمن لاشد
اتصالا بروح الله من اتصال شعاع الشمس بها ]) ( 3 )

1 اسفار
ج 3
ص 62
ط 1 .

2 اسفار
ج 3
ص 84
ط 1 .

3
اصول كافى ( معرب ) ج 2
ص 133 .