انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

است . و نيز در([ ادذرزولا]) در باب هفتاد و سوم([ فتوحات مكيه]) از سؤال صد و سى و يك تا سؤال صد و چهل و سه
از صد و پنجاه و پنج سؤال حكيم محمد بن على ترمذى و جواب آنها
از اسم اعظم سخن رفت . اسماى الهى گاهى
به([ هو]) منتهى مى شود
و گاهى به([ ذو الجلال و الاكرام])
و گاهى به([ الله]) و([ تبارك و تعالى])
و گاهى
به([ هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن]) اولى در حديث ياد شده خضر
دومى در سوره الرحمن
سوم در اول
سوره حديد . و گاهى به ائمه سبعه([ : الحى العالم المريد القادر السميع البصير المتكلم])
و گاهى به
تسعه و تسعين كه از فريقين به صور عديده مأثور است([ : أن لله تسعه و تسعين اسما مائه الا واحدا من
أحصاها دخل الجنه ]) .

و گاهى به هزار
و هزار و يك چون جوشن كبير و غير آن . و گاهى به چهار هزار كما روى
عن النبى صلى الله عليه و آله و سلم انه قال([ : أن الله أربعه آلاف اسم
الحديث]) ( 1 )
و گاهى به ([ و لا

يعلم جنود ربك الا هو]) . ( 2 ) به باب ما اعطى الائمه عليهم السلام من اسم الله الاعظم از كافى ( 3 ) و به
جزء دوم مجلد نوزدهم بحار ( 4 ) رجوع شود كه روايات صادره از مخزن ولايت در اسم اعظم همه نوراند .

1 بحار
الانوار ( طبع كمپانى ) ج 2
ص 164 .

2 سوره المدثر
آيه 32 .

3 اصول كافى
( معرب ) ج 1
ص 179 .

4 ص 18
ط 1 .