انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

و در عالم صغير مظاهر و اسمايى است كه در روح گفته آيد . و ان شئت قلت : طبيعت در استكمالات ذاتيه اش
يعنى طريق سلوكش تا به غايت جمعيه رسيدن
هر حق و حقيقتى را كه ممكن است بدانها متصور و متحقق گردد
بايد استيفا كند . زيرا طبيعت تا هر حقى از حقوق جماديه را استيفا نكرد
ورود و دخولش در ادنى درجه
نباتيه متصور نيست .

و همچنين از نباتيه به حيوانيه
و از حيوانيه به حيوانيه انسانيه
سپس الى ماشاء
الله . و از اين سخن
سر اينكه انسان كامل ختمى
غايت در نظام كلى اعلى و جامع همه حقائق عالميه است
ظاهر مى گردد ([ لا يعزب عنه مثقال ذره فى السموات و لا فى الارض]) . . . . ( 1 )
از

1 سوره سبأ
آيه 3 .