انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

حضرت وصى عليه السلام در خطبه اشباح نهج البلاغه از ملائكه اهل امانت وحى از حظائر قدس ملكوت بر
مرسلين نازل شده اند . سر سلسله معجزات قولى
قرآن مجيد است
و معارف صادر از اهل بيت عصمت و وحى و

منطق صواب و فصل خطاب
چون نهج البلاغه و صحيفه سجاديه و جوامع روائى
تالى آن مرتبه نازله آنند
هر
چند كه بيانگر اسرار و بطون و تأويلات قرآنند .

معجزات فعلى
موقت و محدود به زمان و مكان و خلق
الساعه و زود گذرند
و بعد از وقوع فقط عنوان تاريخى و سمت خبرى دارند
به خلاف معجزات قولى كه در همه
اعصار معجزه اند و براى هميشه باقى و برقرارند . معجزات فعلى براى عوامند كه با محسوسات آشنايند و با
آنها الفت گرفته اند و خو كرده اند و پاى بند نشأت طبيعت اند و به ماوراى آن سفرى نكرده اند
اين فريق
بايد با حواس ادراك كنند و به خصوص بايد با چشم ببينند تا باورشان آيد . اينان از نيل به بهجت معنوى و
وصول به لذت روحى و سير در ديار فسيح معقولات و مرسلات بى بهره اند
و حتى عبادات را به اميد حور و
قصور خيال قاصرشان انجام مى دهند و از ذوق عبادت احرار و عشاق ناكام اند
و بالاخره عوام اند خواه در
صنايع و حرف مادى ورزيده باشند و خواه نباشند .

امير عليه السلام فرمود : ([ ان قوما عبدوا الله رغبه
فتلك عباده التجار
و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلك عباده العبيد
و ان قوما عبدوا الله شكرا فتلك