انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

و اگر غافل شود عارف از حضرتى يا از حضرات
اما شاهد بود حضرتى را و محافظ باشد آنچه را از صور خلق او
در آن حضرت است منحفظ شود جميع صور اين مخلوق در حضرات ديگر به حفظ اين يك صورت كه در اين حضرت بواسطه
عدم غفلت به محافظتش قيام نموده است
چه آنچه حاصل مى شود و در وجود خارجى چاره نيست كه او را صورتى
باشد اولا در حضرت علميه
ثم العقليه
ثم اللوحيه
ثم السماويه
ثم العنصريه
و ما يتركب منها .

پس
اگر همت او نگاه دارد اين صورت را در حضرتى از حضرات علويه
منحفظ شود اين صورت در حضرات سفليه
چه
صورت حضرات علويه روح صور سلفيه است
و اگر نگاه دارد اين صورت را در حضرات سفليه هم منحفظ شود در غير
آن
چه وجود معلول مستلزم وجود علت اوست
و وجود صورت دليل وجود معنى است
زيرا كه غفلت هرگز عام نمى
تواند بود نه در عموم خلائق و نه در خصوص ايشان

چه ايشان را چاره نيست به امرى از امور كه مظهرى از
مظاهر اشياء الهيه است غايه ما فى الباب عارف مى شناسند كه جميع امور مجالى و مظاهر حق است
و غير
عارف شناساى اين نيست .

و ممكن نيست كه غفلت عام باشد به حيثيتى كه انسان مشتغل نباشد به حضرتى از
حضرات حق سبحانه و تعالى . و در اين مقام به ايضاح سرى قيام نمودم كه اهل الله بر اظهار آن غيرت مى
بردند و آن سر ايجاد عبد است به همت خود امرى را و حفظ او در حالت عدم غفلت .