انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه نسخه متنی

اين اسماى عينى اند . فرق دو تعبير اين است كه اول چون حقيقت وجود مأخوذ به تعينى از تعينات صفات
كماليه او است اسم ذاتى است
و دومى كه ذات باعتبار تجلى خاصى از تجليات الهيه اخذ شده است اسم فعلى
است كه تفصيل آن خواهد آمد .

از اين بيان مذكور در تعريف اسم
مراد رواياتى كه از اهل بيت عصمت وارد
شده است كه اسم غير مسمى است
و نيز مراد اهل تحقيق در صحف عرفانيه كه اسم عين مسمى است
معلوم مى
گردد كه هم غير صحيح است و هم عين صحيح است عارف جندى در رساله اش گويد : ([ مقتضى الكشف و الشهود أن
الاسم الله ليس عين المسمى من جميع الوجوه بل من وجه كسائر الاسماء]) ( 1 ) اين كلام جندى ناظر به مقام
واحديت است نه احديت . قيصرى در اول شرح فص آدمى([ فصوص الحكم]) گويد([ : أن جميع الحقائق الاسمائيه فى
الحضره الاحديه عين الذات و ليست غيرها
و فى الواحديه عينها من وجه و غيرها من آخر]) 2 ) يعنى عينها من
وجه المصداق و الوجود
و غيرها من وجه المفهوم و الحدود .

و نيز مراد از توفيقيت اسماء الهيه در منظر
اعلاى اهل معرفت دانسته مى شود چنانكه صائن الدين على بن تركه در([ تمهيد القواعد]) كه در شرح رساله([
قواعد التوحيد]) جد او ابو حامد محمد تركه است

1 مصباح الانس
چاپ سنگى
ص 333 .

2 فصوص الحكم
ص 62
ط 1 چاپ
سنگى .